Ritorno

De 'andata' gaat altijd prima maar de 'ritorno' is toch een stuk minder. Met andere woorden; Italië was top en nu ben ik weer thuis.
Toen ik zaterdagmiddag per trein in Rimini arriveerde stond Marieke me daar al op te wachten met de cabrio. Mijn bescheiden bagage paste er nog net bij al moest de laptop nog wel even op schoot (zie foto). Bloedserieus konden we nog een enkeling wijs maken dat we zo 1500 kilometer uit Hollanda waren komen rijden. Nee echt, ging prima...!
Na inspectie van de mooie hotelkamer met joekel van een balkon op het zuidwesten, besloten we onze niet te stuiten honger en dorst snel in een van de vele restaurants te gaan stillen. Het weer was zelfs voor Italië en de tijd van het jaar boven verwachting. Omdat we aan de vroege kant waren, hadden we de beste plek en zijn we na het eten lekker met wat extra vino blijven hangen om de oneindige stoet aan aardige, vreemde, ordinaire, leuke en buitengewone mensen te bekijken. Misschien kwam het omdat de fitnessbeurs in Rimini gehouden werd maar het aanbod overtrof ruimschoots onze verwachtingen. Het vloeiende italiaans van Marieke leverde ons al snel een hoop nieuwe vrienden op en voor we het wisten was het half twaalf en zaten nog steeds in ons hempje buiten, wat gek is als je elkaar doorgaans 's ochtends treft in een saai amsterdams kantoorgebouw bij de koffieautomaat. Het was het begin van een heerlijk weekje waarin we veel gedaan en gezien hebben, ons ongeremd hebben gelaafd aan de verrukkelijkste gerechten en drankjes en voor eens en voor altijd hebben vastgesteld dat gek en raar doen in Italië echt door iedereen daar enorm gewaardeerd wordt.