Fried

Nooit geweten dat het lezen van de AD oliebollentest zo vermakelijk was. Hiervoor moet je dan wel van onder naar boven lezen. Om maar dicht bij huis te blijven nemen wij bijvoorbeeld de kraam op de Zuidas in Amsterdam. Punten krijgen ze niet, wel commentaar.

Conclusie: Oliebollen lijken op rattenkeutels. In deze omgeving werken honderden advocaten en die geef je met deze oliebollen een zeer goede reden voor het voeren van een civiele procedure.

Wij shoppen nog even verder.

Zwart

Met Oud en Nieuw voor de deur wordt regelmatig naar goede voornemens gevraagd. Niet door mij overigens. Goede voornemens is iets voor alledag en niet enkel voor oliebollentijd vind ik. Wel heb ik een nogal nadrukkelijk verzoek voor diegene die zelf geen idee hebben. Eigenlijk meer een smeekbede. STOP met het dragen van zwarte overhemden! Het is zeker zeventien jaar geleden dat dit in de mode was en vooral voetballers met PC-exemplaren pronkten. Ik ken ook werkelijk niemand die er leuk uit ziet in zo'n doodgraverspyama. Ja, Matthijs van Nieuwkerk, dan kan je een leuke gozer zijn, maar dat geldt zelfs voor jou.
Erger nog is het als het hemd gecomplementeerd wordt met een heus gelhoofd erboven, zoals ik laatste weer een hele avond heb mogen ervaren (inclusief slechte tafelmanieren). Ik begrijp dat er geen twee steden op een dag gebouwd kunnen worden dus het overhemd in de prullenbak lijkt mij een hele goede start van het nieuwe jaar. Ritueel verbranden mag ook natuurlijk. Met kerstboom en al bevoorbeeld? Alsjeblieft? Dan komt die gel volgend jaar wel.

Room with a view

Normaal gesproken zegt een plaatje meer dan duizend woorden. Wie in de sky lounge van het Hilton Hotel in het centrum van Amsterdam geweest is weet dat dit niet altijd opgaat. Het uitzicht daar is vele malen mooier dan je ooit op een foto vast zou kunnen leggen.De lounge biedt lekker veel ruimte zodat je niet bang hoeft te zijn bij elkaar op schoot te zitten. Het personeel is toeschietelijk en geeft na wat aandringen schoorvoetend toe het prachtige plaatje buiten de ramen niet meer op te merken. Alles went dus blijkbaar.

Het hele Oosterdokseiland is trouwens het bekijken waard. Er wordt nog druk gebouwd maar dat maakt de sfeer er eigenlijk ook wel weer leuk. De bouwketen staan op speciaal hiervoor geslagen houten palen. Op de kade is hier immers geen plek voor. Onder het hele eiland ligt een parkeergarage die momenteel maar voor de helft open is. Nieuwe kantoorgebouwen gaan hier hand in hand met ontspanning en woningen met jaloersmakende vergezichten. Het grappige is dat ik met alle nieuwe bebouwing niet meer kan bedenken hoe het er voorheen uitzag. Erg belangrijk is het niet. We nemen er nog een en genieten verder.

Lunch

Evert-Jan bedankt. Jij geeft de term internetrelatie weer een hele andere betekenis.

Als dank voor bewezen diensten komt vandaag een van onze allerleukste klanten de lunch verzorgen; Subway. Speciaal voor kantoor Amsterdam rijdt hij helemaal uit Zuid Holland om ons van broodjes te voorzien. Kijk, dat is nog eens service.

Steve II

Het is gebeurd. Tegen wil en dank heb ik een tegenwoordig een iPhone. Het apparaat mag me niet en weigerde alle diensten gisteren. Het gevoel is geheel wederzijds. Een sms versturen is een hopeloze opgave zonder toetsen. Waar je voorheen blind de knopjes kon vinden, volgen mijn vingers nu stuurloos het gladde scherm. Het bericht dat er uit voort komt kan enkel door Klingons gelezen worden. Stiekem de simkaart overzetten is ook al geen optie. Het mormel is veel kleiner dan het oude exemplaar. We zijn tot elkaar veroordeeld "forSteve" en ik. Een ander zou een gat in de lucht springen, maar ik loop nog niet met mijn hoofd in de iClouds.
En dus veeg ik vanaf vandaag, net als mijn collega's, nonchalant over een scherm, innerlijk biddend dat datgene wat ik voor ogen heb ook daadwerkelijk gebeurd. Natuurlijk staan alle contacten nog in mijn gebronsde Nokia, en stapel ik zonder blikken of blozen bij aankomst op kantoor de drie fabrikanten op het bureau. Met een blik op de telefoontoren probeer ik een passende oplossing te bedenken. Technologie hoort het leven toch een stuk eenvoudiger te maken. Misschien eerst Evert-Jan maar eens bellen.....

De 1e amsterdamse boom

Wat is ie mooi, hè?

Oranje avond

"May all your days be circusdays". Aan deze gevleugelde woorden van de spreekstalmeester in het Kerstcircus van Carré moest ik denken, toen ik afgelopen donderdag aan het diner in de Palazzotent zat. Zwieren en zwaaien leek het thema van de acts op het podium van circa vier m2. Voor de afwisseling een australische paaldanser en een engelse kok die Marieke het liefst onder haar arm mee naar huis had genomen. Sexy en grappig.

Want op uitnodiging van Marieke was ik in de gelegenheid weer eens aan te schuiven bij mijn oud werkgever. De samenstelling van het bedrijf is ingrijpend gewijzigd, maar een aantal voormalig collega's zijn er nog steeds, en bleken, al dan niet blij, verrast door mijn aanwezigheid. Een enkeling reageerde zelfs iets te enthousiast wat hem op een fikse uitbrander van vrouwlief kwam te staan. Palazzo is echt de moeite waard een keer mee te maken. Alleen al de goedverzorgde tent als onderkomen brengt weer even iets heel anders.
Als er tot slot dan nog iemand is die meneer Kranenborg uit zijn winterslaap kan halen, is er voor het eten wellicht ook nog toekomst. Werkelijk, een hamburger bij Dicky;s op de zuidas smaakt al een stuk beter dan hetgeen wij daar voorgeschoteld kregen, en je snapt niet dat de man die op tv z'n moeder op haar falie geeft vanwege beroerde worteltjes, z'n handtekening onder deze bordjes onvermogen zet.
Hé pannenkoekenbakker, wordt eens wakker!

Vreedzame Kerst

Frank z'n rapport was zeker niet slecht maar ook niet helemaal wat het moest wezen. Om de focus voor de volgende cijferlijst op het schoolwerk te krijgen, hebben wij de eenzijdige afspraak dat de Playstation III voor onbepaalde tijd de kast in verdwijnt. En zo geschiedde.
Fijn, Kerstmis zonder oorlog.

De brief

Gisterenavond op weg naar beneden vond ik hem. De lang verwachte envelop, eenzaam op de trap. Mijn adem stokte. Daar lag ie dan. Met trillende vingers beroer ik zachtjes het blauwe papier. Nimmer had ik durven denken dat deze dag nog zou komen. Argwanend open ik de flap aan de achterzijde. En terwijl het papier eenvoudig uit de envelop glijdt, begint mijn lip korte tijd te trillen. Vol ongeloof lees ik de tekst en cijfers die door de ambtenaar ongetwijfeld zonder enige compassie op het witte vel zijn gedrukt. Mijn ogen vullen zich met tranen en naarstig zoek ik naar iemand waar ik mijn gevoelens mee kan delen, maar het trappenhuis is leeg.
Een parkeervergunning! Ik heb 'm! Het staat er echt. Weliswaar nog op het verkeerde kenteken maar dat is een detail. De betekenis van het document dringt in volle glorie tot mij door. Nooit meer met een verregend hoofd op kantoor. Geen rekening meer hoeven houden met wat ik aantrek die dag. Alle prachtige tassen kunnen de kast weer uit  En het scheelt een fortuin aan parkeerkosten in de maand, ook niet onbelangrijk. Met vreugde zal ik het uiterlijk van de Audi vernaggelen door het potsierlijke plakaat achter het raam te plakken. Voortaan zal ik iedere ochtend met een air de deur uit lopen, en voor ik de auto instap nuffig om me heen kijken alsof ik de jaren ervoor niet anders gedaan heb, om vervolgens onverschrokken weg te rijden. Life is good.

OpBuuren

Er zijn van die dagen dat je niet gevonden wilt worden. Dat de kans dat je een bekende tegenkomt zo minimaal moet zijn dat deze nagenoeg te verwaarlozen is. Waar beter kan dit dan in restaurant OpBuuren?
De gelijknamige wijk in Maarssen waarin dit etablissement ligt is zo nieuw dat elke routeplanner accuut code rood geeft, en bewoners hun huisdier met regelmaat uit een bouwput moeten vissen. De weg er naar toe is ook een uitdaging, maar door de strategisch geplaatste borden van het restaurant zelf lukte dit nog redelijk binnen de tijd.
Daar staat tegenover dat wie bereid is een paar barrières te trotseren rijkelijk wordt beloond. De zaak ziet er werkelijk prachtig uit, de bediening is alleraardigst en het eten zonder meer verrukkelijk te noemen. De ligging, aan het water, en uitzicht sluiten daar naadloos bij aan. Achter het restaurant is ruim de gelegenheid de auto te parkeren. Nee, dat hebben ze goed bekeken daar in Maarssen.