Steve II

Het is gebeurd. Tegen wil en dank heb ik een tegenwoordig een iPhone. Het apparaat mag me niet en weigerde alle diensten gisteren. Het gevoel is geheel wederzijds. Een sms versturen is een hopeloze opgave zonder toetsen. Waar je voorheen blind de knopjes kon vinden, volgen mijn vingers nu stuurloos het gladde scherm. Het bericht dat er uit voort komt kan enkel door Klingons gelezen worden. Stiekem de simkaart overzetten is ook al geen optie. Het mormel is veel kleiner dan het oude exemplaar. We zijn tot elkaar veroordeeld "forSteve" en ik. Een ander zou een gat in de lucht springen, maar ik loop nog niet met mijn hoofd in de iClouds.
En dus veeg ik vanaf vandaag, net als mijn collega's, nonchalant over een scherm, innerlijk biddend dat datgene wat ik voor ogen heb ook daadwerkelijk gebeurd. Natuurlijk staan alle contacten nog in mijn gebronsde Nokia, en stapel ik zonder blikken of blozen bij aankomst op kantoor de drie fabrikanten op het bureau. Met een blik op de telefoontoren probeer ik een passende oplossing te bedenken. Technologie hoort het leven toch een stuk eenvoudiger te maken. Misschien eerst Evert-Jan maar eens bellen.....