Zon

Ja, vandaag kunnen de truien, bontmutsen en laarzen weer even de kast in en ook de gezinsverpakking Prozac blijft dicht vandaag. Het is zowaar droog en zonnig. Gunstig voor ons concert van John Legend vanavond in de buitenlucht op het terrein van de Westergasfabriek in Amsterdam.
Nou opschieten en naar buiten, vanaf morgen of overmorgen wordt het namelijk weer rampzalig! Nog dertien nachtjes voor we koers mogen zetten richting Italië. Jeetje, hoe lang kan iets duren? Soms zou ik toch echt willen dat ik iets minder ongeduldig was.
Update: het is al weer voorbij....

IJs

Na het zien van de film Irina Palm, met Marianne Faithful in een goede rol als 'wanking widow', begeven we ons naar de ijsbar ofwel XtraCold.
De bar is gevestigd aan de Amstel tegenover de Stopera in het pand waar voorheen Stoeltie Diamantairs zat. De ingang was destijds aan de Wagenstraat en als je er binnenkwam werd je overvallen door historie. De aankleding ademde status en rijkdom uit en er waren verschillende ruimtes waar je de diamantslijpers aan het werk kon zien. Tussendoor vergaapten de toeristen zich aan alle glitter en bling-bling. De planning en uitvoering van de grootscheepse en kostbare verbouwing lag net na de aanslagen in New York en door het uitblijven van massatoerisme heeft het gebouw niet lang daarna zijn deuren moeten sluiten.
Nu is de inrichting van de voormalige verkoopruimte rood met wit en aangekleed met talloze wodkaflessen. Ondanks mijn voorkeur voor dit drankje doet het me toch een beetje zeer en probeer ik de oude inrichting weer voor de geest te halen. De jongen achter de bar doet vreselijk zijn best maar de bar is te leeg om rendabel te zijn. Afgezien van een paar Japanners en andere buitenlanders blijft het er stil. Het nieuwtje is er af en de lokatie slecht gekozen vinden we en geven het nog een paar maanden voor ook dit ijzige plaatje weer historie zal zijn.

Hip

Enkele maanden geleden kreeg ik de vooraankondiging van een tuinfeest. Of ik de datum alvast in de agenda wilde zetten. Ik voelde me vereerd want de uitnodiging kwam van Annemarie Rakhorst, zakenvrouw van het jaar 2000 en eigenaar/directeur van Search, een goedlopend ingenieurs- en adviesbureau, maar daarnaast ook een bijzondere, intelligente en leuke vrouw.
Door een afsluiting en hevige regenval nam de reis gisteren naar Heeswijk bijna twee uur in beslag.
Aangekomen bij het prachtige huis en dito tuin zag ik dat de aankleding en catering fantastisch verzorgd was. Alles was er in ruime mate; champagne, een bar waar je enkel vers gekookte krabben kon eten, oesters, verse coquilles, tonijn, je kon het zo gek niet bedenken of het was er. Binnen stond een goeie band te spelen en waren er optredens van Candy Dulfer en Van Velzen.
Ter afsluiting van al dat mooie eten stond er een enorm dessertbuffet met de heerlijkste dingen plus drie chocoladefonteinen; melk met marshmellows, puur met ananas en wit met aardbeien!
Als ik niet nog zo ver had moeten rijden was ik ook zeker nog even langs de cocktailbar gegaan. Zucht....., sommige mensen weten hoe ze een feest moeten geven.

Douwe Egberts

De keuken is schoon. Niet een beetje schoon maar hééééél erg schoon. Alle spinnen zijn gevlucht voor mijn schoonmaakgeweld en je kunt nu zelfs achter de koelkast eten, waarvan akte.
Bij het opruimen van de keukenlade stuitte ik op een heleboel Douwe Egbertsbonnen. Deze verdwijnen sinds jaar en dag in de keukenla zonder dat er iets mee gebeurt. Al diverse malen heeft Caroline voorgesteld om gewapend met bonnen een keer naar de DE-winkel te gaan. Niet dat je er echt iets goeds weg kunt halen zonder alsnog een hoerig bedrag bij te moeten betalen maar ach, het is zo'n leuk moeder-dochter-ding.
Wij dus na veel tellen en bundelen op naar de Stadionweg in Amsterdam waar we prompt voor een soort apotheek stonden omdat de DE-winkel daar al jaren niet meer gehuisvest is. In een helder moment schoot me te binnen dat de winkel tegenwoordig in de Villa Arena zit. Je moet er wat voor over hebben dus al snel stonden we op het parkeerdek in A'dam-zuidoost waar je zonder problemen een vliegtuig kunt laten landen bij gebrek aan auto's.
Eenmaal in de winkel kunnen we niet echt een keuze maken. Het enige wat we echt nodig hebben zijn soepkoppen en die hebben ze niet. We zijn het roerend met elkaar eens als we besluiten nog een paar jaar door te sparen, zoeken als troostprijs een paar pakjes luxe thee uit en verlaten tevreden het pand.

Selwyn

Ik heb de ballen verstand van kunst maar weet wel wat ik leuk vind. Thuis hangt het klassieke realistische schilderij van Nico, dat ik oprecht heel mooi vind. Een mening die niet bepaald door iedereen in het gezin gedeeld wordt.
Vanochtend ben ik op tijd naar Hoorn gereden waar zondag de expositie van Selwyn Senatori in de Kunstsalon geopend zal worden. Dan is hij zelf aanwezig en buiten aan het schilderen als het weer het toelaat.
Vandaag begon de preview en was het lekker rustig, iets wat ik een stuk prettiger vind. Op mijn gemak kijken zonder door anderen voor de voeten gelopen te worden.
Zijn nieuwste thema is de matrousjka maar het voornaamste handelsmerk van deze italiaans/nederlandse schilder zijn de schilderijen met wit/blauw geblokte kleden. Die zie ik dan ook het liefste ondanks dat ie er al meer dan honderd geschilderd heeft volgens mij.
Eenmaal aangekomen ben ik weer verrast door het aanbod. De matrousjka's zijn er in vele maten en kleuren maar er hangen ook diverse anderen schilderijen, waaronder een met een afbeelding van Laika, de russische hond die mee de ruimte in mocht. Binnen een uur is het verkocht. Geen wonder want de renteloze kunstkoopregeling maakt het meer dan aantrekkelijk.
Ik kijk verlangend naar een van de weinige schilderijen met het overbekende kleedje en weet het zeker; ooit bezit ik ook een echte Selwyn!

Prikbord

Bij ons is aan het prikbord af te lezen welke tijd van het jaar het is. In de zomervakantie is ie nagenoeg leeg op een paar fotootjes na. Als de scholen weer beginnen vult het prikbord zich langzaam met nieuwe roosters, schoolreisjes, partijtjes en dergelijke. Rond de feestdagen beginnen de verschillende uitnodigingen en ouderavonden zich al echt te verdringen op het beige, maar het hoogtepunt vormt toch vaak de laatste vier schoolweken.
Eindvoorstellingen, rapportbesprekingen en formulieren voor o.a. overblijven, studiefinanciering en meer van die ellende. Er gaan weken voorbij dat ik zoveel keren naam, adres, rekening- en telefoonnummer ergens opzet dat ik bijna het gevoel krijg met El Al naar Israël te moeten vliegen. De laatste keer dat ik hier naar toe reisde, was mijn hand al voor het boarden van het vliegtuig spontaan voor drie weken in een kramp geschoten van alle formulieren die ingevuld moesten worden.
Zoals je ziet hangt het prikbord nu weer helemaal vol en onder de zichtbare papieren zitten er nog veel meer. De grote beloning komt echter over een paar weken al. Dan mag alles de prullenbak weer in en verschijnt er een maagdelijke leegte aan de wand. Zes hele weken geen schema's, boekbesprekingen, wekkers zetten en aanvragen voor buitenschoolsverlof. Ik kan er uren naar kijken....

Nat

We zijn er weer. Na het luxe leven in zuid-frankrijk, zit ik weer ontnuchterd in Nederland en zie hier het water langs de ramen stromen. Met weinig beweging en het vele eten en drinken van de laatste dagen, had ik me veel plezier even een paar rondes willen skaten. Helaas, ondanks dat de lucht helderder wordt, stroomt de regen onverbiddelijk door.
Kortom een dankbare dag voor bioscoopbezoek. Na enige oriëntatie, omdat ik helemaal niet meer op de hoogte ben van het huidige filmaanbod, voor 'Venus' gekozen. Een engelse film met een bejaarde Peter O'Toole erin. Ik kan me niet herinneren ooit een echt slechte engelse film gezien te hebben dus deze keuze was redelijk safe te noemen.
Als ik aan Peter O'Toole denk dan denk ik aan Lawrence of Arabia. Toen ik deze legendarische film eindelijk een keer op de televisie zag jaren geleden, viel het tegen. Drie uur lang kamelen en een eindeloze woestijn is alles wat ik er nog van weet. Wel bijgebleven is de knappe verschijning van voormelde acteur. In Venus is van zijn schoonheid bijna niets meer over, het spel echter heeft niet aan kwaliteit ingeboet en maakt het zien van deze film meer dan waard.

Opportunistje

Na gister maar weer liefst 11.3 doelloze kilometers in het Amstellandschap gelopen te hebben, kondigt Frank vanmiddag doodleuk aan vanavond even over te slaan. Stomverbaasd zeg ik nog dat dat niet de bedoeling is maar als zo vaak is ie vastberaden. Hij meldt dat ie het toch niet voor de medaille doet en vertrekt met Nico naar een verjaarspartij, mij ontgoocheld achterlatend. Hoezo opportunistisch? Ik troost me met de gedachte dat dit voorval volgend jaar prima gebruikt kan worden voor mijn anti-avondvierdaagse lobby.
De gewonnen tijd komt de voorbereiding van mijn kleine tripje morgen goed van pas. Dit keer geen Italië maar het blijft dus wel weer een paar dagen stil hier. Wellicht toch niet zo'n gekke gedachte af en toe een gast (m/v) uit te nodigen om een stukje te schrijven. Wie meldt zich aan?

LBD

De eerste avond van de vierdaagse is net achter de rug. Mooi weer, Frank blij en weer wat calorieën verbrand.
De ochtend begon goed vandaag. Even over half acht schoot ik wakker omdat ik de wekker was vergeten te zetten. Zo snel went het dus, niet werken. Toen Frank de deur uit was kon ik me op m'n gemak aankleden. Dat is genieten, alleen in huis, muziek hard en lekker lang douchen.
Beloofd Caroline op te halen voor een van mijn favoriete bezigheden; winkelen! Schuifelend door Leidsestraat en Kalvertoren op zoek naar iets dat past. Ze kunnen me er wakker voor maken, maar niet heus. Terwijl we eigenlijk op zoek waren naar kleding voor Caroline, vond ik zowaar voor mezelf een short, twee t-shirts en in de eerste de beste winkel een LBD ofwel 'little black dress'. Iets minder 'little' dan de bekendste aller tijden namelijk het zwarte jurkje dat Audrey Hepburn droeg in Breakfast at Tiffany's, maar ik ben er blij mee.

Lekker rustig

Daar stonden we dan vrijdagavond. 't Kampje was prachtig opgetuigd en alle tenten hadden al een fikse aanval van wind, regen en onweer doorstaan. Even leek het goed te gaan totdat de volgende donkere lucht het terrein een sinister tintje gaf. Kort daarna stonden alle aanwezigen onder de parasols te schuilen voor nieuw geweld van boven. Regen was geen juiste omschrijving, eerder een gordijn van water dat naar beneden kwam. In plaats van zomerfestival kreeg het evenement meer iets weg van een 'wet t-shirt contest'. Gezien het aantal flink aangeschoten mensen aan het einde van de avond, kreeg ik niet het idee dat de omzet averij had opgelopen en het was er dan ook niet minder gezellig om.
Na een idiote week belooft het vandaag een rustig dagje te worden. Caroline plat in de zon en Frank met vriendjes buiten, huisje Weltevree dus. Ik verheug me op de Roland Garros finale tussen Federer en Nadal vanmiddag. Alhoewel ik denk dat Nadal gaat winnen, heb ik toch een voorkeur voor Federer.
Morgen begint een nieuwe week en de beruchte avondvierdaagse. Iets zegt me dat ik de laatste avond niet mee ga lopen...... Spannend? Ja! Ik hou jullie op de hoogte.

Haringparty

Gisteren de haringparty in café Hoppe bezocht. In waarschijnlijk een van de bekendste café's van Amsterdam is amper een amsterdammer te bekennen. Wel zie ik veel gooise import, brallend met biertje of korenwijn.
De rosé met ijs die we in een longdrinkglas aangereikt krijgen van een sjagerijnige barman, smaakt zuur en heeft kurk. Ik weet meteen weer waarom ik hier nooit kom.
Daar staat tegenover dat de haring prima smaakt en het gezelschap leuk is. Met Ria, Yvonne en Truus sta ik midden op het fietspad voor de kroeg waar de vloekende en bellende fietsers ons om de oren vliegen.
Halverwege de avond vluchten we Luxembourg in waar de sfeer een stuk gemoedelijker is en het personeel vriendelijk. Al kakelend verorberen we een lichte maaltijd met lekker veel water en goede wijn. En voor dat je het in de gaten hebt is het half twaalf en nemen we afscheid. Tot vrijdag, want dan staan we allemaal in Ouderkerk bij Amstel Culinair en moeten we weer drinken.....

Huisvrouw

Mijn eerste dag als werkeloze is productief. Er wordt van boven naar beneden gezogen, gewassen en gestreken, badkamer en toiletten blinken, bedden worden afgehaald en weer opgemaakt, enzovoort. Morgen zijn voor- en achtertuin aan de beurt. Als ik in dit tempo doorga ben ik binnen no time weer werkeloos, al zal een echte huisvrouw dat nooit met me eens zijn.
Het is wennen. Natuurlijk is reinheid een mooie eigenschap maar het gevoel dat dit van nature diep in mij geworteld zit, ontbreekt. Met enige tevredenheid kijk ik in de rondte, en constateer dat het er daadwerkelijk beter uit ziet in huis. Het probleem is alleen; ik ben het nu al zat!

'OntDaan'

De kogel is door de kerk, ik ben as of tomorrow met betaald verlof. Voor mij is de vakantie begonnen, vlag uit, kinderen blij, champagne open!
De zon schijnt, vogeltjes zingen en Bonaire wacht op mij. Oké, ontslagen worden is nooit leuk maar in dit geval zijn er verzachtende omstandigheden. Zoals de lunch vanmiddag die we spontaan van Paul aangeboden kregen.
Dag vogels, dag bloemen, dag mensen!

Jongens

Heb me gisteren toch maar aan het strand gewaagd, niet wetende of het weer het toe zou laten. Bij de afrit van de snelweg dreigde de bewolking, maar een stukje verderop straalde de zon onbelemmerd en ook de zeewind viel erg mee.
Kon ik eindelijk mijn nieuwe bikini uitproberen. Een speurtocht in Italië leverde mooie maar enkel slap uitgevoerde bovenstukjes op. Daar gaan mijn jongens niet vrolijk van kijken. De aanvallen van de afgelopen jaren hebben hun sporen nagelaten. Twee zwangerschappen en zeven maanden borstvoeding Frank is ze niet in de koude kleren gaan zitten. Mistroostig hebben ze na deze tijd het hoofd laten hangen. Ondanks dat het in de loop der jaren weer enigszins bijgetrokken is, verdienen ze na gedane arbeid toch de nodige ondersteuning en helemaal met pensioen kunnen ze natuurlijk nog niet. Gelukkig zijn er mensen die dit begrijpen en aan mijn lijf prijkt dan ook tegenwoordig aan het strand en zwembad een perfect zittende bikini, uitgevoerd met subtiel bovenstukje zodat het lijkt alsof er niets aan de hand is. Ik heb er vanwege de geweldige pasvorm meteen maar twee aangeschaft. Beter duur dan niet te koop!