Nat

We zijn er weer. Na het luxe leven in zuid-frankrijk, zit ik weer ontnuchterd in Nederland en zie hier het water langs de ramen stromen. Met weinig beweging en het vele eten en drinken van de laatste dagen, had ik me veel plezier even een paar rondes willen skaten. Helaas, ondanks dat de lucht helderder wordt, stroomt de regen onverbiddelijk door.
Kortom een dankbare dag voor bioscoopbezoek. Na enige oriëntatie, omdat ik helemaal niet meer op de hoogte ben van het huidige filmaanbod, voor 'Venus' gekozen. Een engelse film met een bejaarde Peter O'Toole erin. Ik kan me niet herinneren ooit een echt slechte engelse film gezien te hebben dus deze keuze was redelijk safe te noemen.
Als ik aan Peter O'Toole denk dan denk ik aan Lawrence of Arabia. Toen ik deze legendarische film eindelijk een keer op de televisie zag jaren geleden, viel het tegen. Drie uur lang kamelen en een eindeloze woestijn is alles wat ik er nog van weet. Wel bijgebleven is de knappe verschijning van voormelde acteur. In Venus is van zijn schoonheid bijna niets meer over, het spel echter heeft niet aan kwaliteit ingeboet en maakt het zien van deze film meer dan waard.