KLM

Nee, we zijn nog steeds niet in Singapore gearriveerd, al zou dat wel leuk zijn geweest. Gelukkig zitten Caroline en Saskia riant in ons 5-sterren-hotel. Wie beter dan die twee kunnen dat waarderen op dit moment?
Zelf zit ik in het businessgedeelte van het Steigenberger Hotel in Frankfurt achter een pc om ons in te checken op de vlucht van vanavond. Tevergeefs en tegen beter weten in natuurlijk. Het Qantasscherm begint hoopvol maar verwijst naar de balie op het vliegveld als je wilt bevestigen.
Wie had kunnen denken dat we zo zouden stranden? Nou, de mensen thuis dus. Die hadden op het 8 uur journaal al gezien wat wij toen nog niet wisten. Namelijk dat het vliegveld op Frankfurt hartstikke gesloten was en dat we daar never en nooit zouden kunnen landen. Hartelijk dank KLM. Jullie bestaan 90 jaar maar als het aan mij ligt halen jullie de 100 niet!
De rest is inmiddels bekend. Na een half uur rondcircelen weken we uit naar Keulen, alwaar we met bussen weer naar Frankfurt werden vervoerd. Daar konden we nog net het vliegtuig naar Singapore uitzwaaien dat stond te de-icen op de baan. Het gevolg was 2 dagen vertraging, doodmoe en hongerig. En het allerergste; geen Caroline.
Nadat ik ter plekke de duitse KLM-juffrouw over de balie heb getrokken, kwam er een hotel en konden we fourageren. Vanavond wagen we een nieuwe poging. Zou het dan gaan lukken?

Foto´s volgen.

Kerst 2009

Buiten is het helemaal wit en in de straat prijkt een metershoge sneeuwpop. De buren klagen over Frank en de andere jongetjes die sneeuwballen tegen de ruiten gooien. Ach ja, je bent oud, gefrustreerd en je wilt wat. Ik kan frustie nauwelijks zonder te lachen te woord staan en roep Frank binnen terwijl ik 'm eigenlijk een aanmoedigingsprijs zou willen geven. Stelletje sjagerijnige graftakken hier allemaal.

Met een beetje mazzel kan ik het sneeuw- en voetbalgezeik met buren achter me laten het komende jaar en verplaatst de pret zich naar het Vondelpark of iets dergelijks.
Het zit er op voor ons. De school is dicht en het werk gedaan. Het was weer een roerig jaartje met de zoveelste nieuwe baan, veel leuke nieuwe collega's, veel dierbare ex-collega's en een volwassen kind op avontuur aan de andere kant van de wereld.

Op een paar opdringerige hotelbewoners na, hadden we een relaxte week in Djerba, geweldige dagen in Londen en hebben we ons hart verpand aan de smalle straten en pleinen in Valencia.

In plaats van kerstboom en cadeautjes treffen Frank en ik, op vele kilometers afstand van huis, Caroline in Singapore. Het is de derde bestemming van het jaar waar ik nog nooit geweest ben, maar de reis zal vooral in het teken staan van onze hereniging, geheel in lijn met de kerstgedachte ;-) Een soort 'All you need is love' op eigen kracht.

Dus so long, auf wiedersehen, we zijn er lekker niet, maar uh... volgende keer weer bij ons!

Witteveen

Omdat ik me graag op sleeptouw laat nemen, aten we gisteren met een aantal mensen in Witteveen op de Ceintuurbaan. Mij onbekend maar het schijnt er al jaren te zitten.

Voorheen donkerbruin met perzische kleedjes op de tafels, nu richten ze zich overduidelijk op een andere doelgroep dan sigarenrokende, gokkende oude mannetjes.

Concrete, bekend van onder andere Vine en de Lairesseapotheek, heeft ook hier weer erg haar best gedaan. De ruimte is smaakvol ingericht met gekleurde vloertegels, een grote bar en een mooie wand van glazen taatsdeuren achter in de zaak.

Zoals altijd zit het leuke in de details. In dit geval betreft het de tekst die in de volle lengte over de glazen wand geschreven staat.

Op aandringen van de serveerster en na het aanreiken van pen en papier, schrijven we onze positieve en negatieve bevindingen op. Het eerste punt is snel gevonden. We zitten met z'n vieren aan een tafeltje van nog geen vierkante meter. Niet goed.

Het bleek een van de weinige minpuntjes van de avond. De tent zat vol, het eten was zonder meer goed te noemen en het personeel vriendelijk. Gewoon leuk dus en prima voor de variatie.

Juve

Bayern München tegen Juventus 4-1.
Veel meer dan de uitslag en het enorme doek dat de Juventus-aanhangers over het publiek hadden gespannen voor aanvang van de wedstrijd, heb ik niet meegekregen.
Door dit doek moest ik wel denken aan de tijd dat ik van voetballen nog geen kaas gegeten had en mij meer op de leuke spelers concentreerde om die kleine twee uur nog een beetje schappelijk door te komen.
Zo blufte ik destijds dat Marc Overmars het helemaal zou gaan maken, waarna ik op veel hoongelach werd getrakteerd. 'Homo' riepen ze allen in koor. Maar Marc maakte de voorspelling echter waar en bleek ook nog over een stel echte hersenen te beschikken. Hij deed het na het voetballen ook lang niet slecht.
Maar een van de lekkerste om naar te kijken was zonder enige twijfel Ravanelli van Juventus. Een fantastisch lijf en onderscheidend van de rest door zijn vroeg grijze haar.
Ik heb hem nooit 'live' zien spelen en dat vind ik nog steeds jammer.

Uit

'Cool' en 'vet' zijn al lang niet meer in. Nee, nu is iets heel erg 'flex' of 'square' of 'master', zoals ik vanavond bij DWDD van nerd Nalden mocht vernemen. Hij vond z'n site erg 'master' en de adverteerders erop ook.
Deze adverteerden overigens niet met hun naam maar bijvoorbeeld met een coole (ik ben ouderwets dus gebruik het woord nog maar even) screensaver. Het plaatje dat hij toonde zag er mooi uit en bleek over een kinderwagen te gaan.
Ik haalde het er niet uit en ik zag dat Matthijs ook confuus was. Sidekick Halina Reijn was ver daarvoor al helemaal stilgevallen. Er was dan ook geen touw aan vast te knopen. Zelfs de overige aanwezige wetenschappers zaten vaag voor zich uit te kijken.
Er blijven toch weinig dingen boeiender dan taal vind ik. Goede boeken, internet, woordgrappen, zinspelingen, de mogelijkheden zijn eindeloos en onuitputtelijk. Ik verstijf nog steeds bij het woord 'kids' maar geniet van mooie of leuke woorden.
Een van mijn favorieten is 'eclectisch'. Officieel een synoniem voor verschillende stijlen maar met een beetje vrij interpretatie het equivalent voor 'ratjetoe'. Een prachtig woord. Verder ben ik helemaal weg van 'in principe'. Als deze term valt dan weet je zeker dat het tegenovergestelde van het beweerde de waarheid wordt. Dus als je bijvoorbeeld zegt: "in principe ga ik vanavond vroeg naar bed", dan weet je zeker dat je de volgende ochtend laveloos zonder een minuut slaap op de tram staat te wachten terwijl de laatste kroeg net achter je sluit.
En zo hoor ik mezelf regelmatig zeggen dat ik in principe de hele dag op kantoor zit....

Maandag

Halleluja, het is weer eens paarse krokodillendag vandaag.

Het begon vanmorgen op het lokale postkantoortje om 8.00 uur. Ondanks dat de medewerkster allang aanwezig was kwam ik niet voorbij het bordje "geopend vanaf 8.30". Vervolgens had de winkeljuffrouw niet de juiste pincode van de kassa en droop ik dus ook daar af.

Op kantoor is het altijd al zwemmen tussen deze onuitroeibare oermonsters en goed uitkijken dat ondertussen je hoofd er niet wordt afgebeten.

Kortom, mijn maandagochtendgevoel is compleet.

Bieren

Het is prutweer en ik zit gelukkig binnen. Na een uurtje sporten met gewassen haren in een joggingbroek en met een kopje thee. Mmm, lekker.

Er moet nog wel een verslag uitgewerkt worden voor morgen en dus installeer ik me zo voor de televisie met de laptop op schoot. De enige manier om dit geestdodende werk op een beetje aardige manier te klaren en zonder afleiding van kantoorgeruis.

Maar de allereerste goeie daad van vanmiddag zal een bestelling op Albert.nl worden. De keukenkasten vertonen gaten en onze ijskast heeft last van verlatingsangst, zo leeg is hij.

Zelfs zo erg dat ik geen pakje drinken meer voor Frank had om mee naar school te geven afgelopen vrijdag. Wel stonden er nog drie blikjes Heinekenbier. Ik heb het even overwogen....., maar nee.

Het expiriment stond me wel aan. Hoeveel humor zouden juffen en meesters hebben als je je kind een blikje bier meegeeft voor in de pauze? En daarbij doodleuk aanmerkt dat de reguliere vloeistoffen niet meer voorradig waren. Blijft het bij een telefoontje of word je meteen uit de ouderlijke macht gezet?

Ik zal er wel nooit achterkomen, maar het idee is leuk!

Donker

Aan de surprise die Frank samen met Dick had gemaakt, een televisie inclusief videorecorder, was een echt snoer met stekker bevestigd. Het geheel zag er leuk uit. Gedicht erbij, klaar!

Dick's waarschuwing de stekker vooral niet in een stopcontact te steken om kortsluiting te voorkomen was ook niet tegen dovemansoren gesproken. Frank beloofde plechtig dit zeker niet te doen maar verzuimde de boodschap door te geven.

Gistermiddag werd het dus heel donker op het schooltje in Ouderkerk.

Lands wijs, ...

Deze foto is gemaakt door een collega op doorreis in Laos. Hij heeft volgens eigen zeggen van de mogelijkheid geen gebruik gemaakt.

Lonely Planet

Op de vraag wat wij in Singapore gaan zien en doen, kan ik niet antwoorden. Ik weet het niet en heb er ook nog geen tijd ingestoken.

Wat ik wel weet is dat de Lonely Planetgids niet meegaat. Doorgaans zijn ze loodzwaar, staan vol met kleine lettertjes en geneuzel over dat ene fonteintje achter de deur van het nooit door iemand bezochte plein in een onontdekte stad. Eer je een restaurant uitgezocht hebt op de ellenlange pagina's met aanduidingen waar geen hond wijs uit kan worden, ben je onderhand weer aan je ontbijt toe. Als ik een studie van Singapore wil maken, volg ik wel een cursus aan de Open Universiteit.

Geef mij maar een handzaam boekje van een reizende sukkel die veel beter aanvoelt wat ik wil dan de intellectuelen van de Lonely Planet. Namelijk; overzichtelijk en simpel een aantal smakelijke restaurants en uitgaansgelegenheden, de hoogtepunten en waar ik kan shoppen. Daarnaast een overzicht van de metro en ander openbaar vervoer en andere praktische zaken. Ook mag het ding niet meer dan 200 gram wegen.

Gelukkig zijn er daar ook heel veel van.