Van de wereld

Vanaf morgen geldt er een paddoverbod.
Niet deze sprookjesachtigen, maar meer die enge. Je gaat er niet dood van maar wel een beetje. Je hersencellen dan welteverstaan.
Voor je het weet spring je uit het raam, gooi je je vriendin van de trap en mept nog eens fijn een buurman in elkaar. Het zal je weekenduitje maar wezen.
Geen flauw idee waarom die dingen verboden worden. Misschien moeten ze het nog even aan de moeder van het 17-jarige franse meisje vragen dat vorig jaar proefondervindelijk de hoogte van het Nemogebouw in Amsterdam nameette, maar de uitkomst niet meer fatsoenlijk op papier kon krijgen.
Ik weet wel beter. Hooguit vul ik een portobello of mix wat kastanjechampignons door een gerecht maar paddo's...nou, nee. Hoewel een zekere mate van hersenloosheid en amnesie mij soms uitermate aangenaam lijkt.

Pleestation

Frank z'n oproep om toch vooral geld te doneren voor zijn verjaardag was niet tegen dovemansoren.
In combinatie met Vice City Grand Autotheft zal het een bloederige Kerstmis gaan opleveren.

Bizar

Dat werkelijkheid vreemder is dan fictie weet ik al lang. Niet voor niets heet het blog hier Loenatik.
Ten eerste als ode aan de meest geweldige serie aller tijden, maar in tweede instantie omdat ik regelmatig in situaties ben beland die de menselijke fantasie overstijgen, zoals die ook voorkomen in huize Zonnedael. De beste illustratie hiervoor is dat mensen een verzonnen verhaal als zoete koek slikken, en een waargebeurd verhaal afdoen met: "Je denkt toch zeker niet dat ik dat geloof?"
Hetzelfde ongeloof straalde vanochtend van het gezicht van mijn dochter, maar dan zonder begeleiding van voornoemde zin. Als geen ander weet ze exact wanneer ik de boel in de maling neem of juist niet, en ondanks mijn grapjes en geruststellende woorden was ze 'not amused'.
Onder het, voor de zoveelste keer, bijwerken van mijn CV spelen de beelden van de psychiatrische kliniek door mijn hoofd. Sleur? Saai? Nooit van gehoord!

B(l)ond

De reacties op de nieuwe Bondfilm lopen sterk uiteen. Op Peter's blog klinkt het commentaar meer dan enthousiast, maar het overgrote deel van de mensen dat ik spreek, klaagt over gebrek aan gadgets, humor en seks. Of dat Bond blond is. Nu vond ik Roger Moore ook al niet echt donker maar dat terzijde.

Voor mij is het überhaupt belachelijk dat je verwachtingen hebt van een dergelijke film. Sinds de laatste tien jaar zijn de actiescenes al niet meer te volgen, volslagen onrealistisch en produceren vooral erg veel decibellen. Zo veel zelfs dat het popcorn regende rond ons van mensen die zo'n bak in hun handen handen en zich blijkbaar doodschrokken als er weer iets passeerde.

Wij waren dolgelukkig. Frank kreeg z'n Aston Martin, ik mijn geliefde Italië en een wederom overheerlijke Bond en Caroline vond het vooral erg gezellig.

Fantastische film dus en wat is ie leuk hè, als ie lacht?

Coolbrands

In het kader van 'hoe hip en trendy kun je zijn' bezochten Annemarie en ik gister de expositie van Jacqueline Schäfer in Coolbrands Amsterdam. De officiële opening werd verricht door Jeroen van Inkel, die zich tegenwoordig ook bezig houdt met dansbare feesten voor oudere jongeren in het Rosarium (Amstelpark) onder de noemer Hart-stikke-leuk. Ondanks zijn status van DJ, bleek het een man van weinig woorden.
De opening was kort en krachtig, de kunst kleur- en talrijk en het bleef nog lang rumoerig.
We besloten de dag met een overheerlijke pasta in Dauphine, waar ik voor de tweede keer die week door een van de medewerkers betrapt werd op een illegale entree.
Ik heb beterschap beloofd....

Tijdelijk

Vogel(aar)vrij

Werkende vrouwen. Er wordt heel veel over gezegd en geschreven. Van de week kwam naar buiten dat we eigenlijk maar een lui volkje zijn omdat de meeste vrouwen het liefst parttime werken. Ik voelde me niet aangesproken. Niet omdat ik fulltime werk, maar gewoon omdat ik zo moe word van al die bemoeienis. Laat mensen dat toch lekker zelf weten.

Waar ik me wel vaak aan erger is dat ik merk dat vrouwen de neiging hebben elkaar in de weg te zitten in plaats van vooruit te helpen. Haat en nijd voeren dan de boventoon en daar heeft niemand iets aan. Dit in tegenstelling tot mannen die elkaar eerder de hand boven het hoofd houden en de bal toespelen, uitzonderingen daargelaten.

Gelukkig zijn er genoeg voorbeelden van geweldige vrouwen die zelfverzekerd genoeg zijn om een ander ook iets te gunnen en die het daarmee ook heel ver schoppen. Zelf mag ik Neeltje (Smit-Kroes) graag zien, die ons deze week weer verblijd heeft met een recordboete.

Vogelaar daarentegen is tot mijn genoegen exit, al moesten ze wel de kooi ondersteboven houden en flink schudden om haar te laten vliegen. Vleugellam? Boot gemist?

Met zo'n hoed is het natuurlijk ook vragen om moeilijkheden.

Zelfmedelijden

Uitnodiging

Woensdag 12 november vier ik mijn verjaardagsfeestje en ik wil graag dat jij ook komt.

We gaan uit school eerst even naar huis om een broodje te eten. Om 13.30 vertrekken we daar weer.

Het wordt heel leuk en natuurlijk blijven we na afloop wat lekkers eten. Om 16.30 gaan we richting huis zodat jullie rond 17.00 allemaal thuis zijn.

Laat je even weten als je niet kunt komen? Het telefoonnummer van mijn moeder is......................

Ik ben voor een Playstation III aan het sparen dus is een donatie welkom, maar een cadeautje vind ik natuurlijk ook leuk.

Groeten Frank Cohen

Gavin en James

Eigenlijk wilden we naar James Morrison, maar omdat hij nog in geen velden of wegen te bekennen was op de Nederlandse poppodia, werd het Gavin-ontzettend-lekker-ding-DeGraw.
Dichtbij in de Heineken Music Hall, wat ons wel altijd voor een hoop keuzes plaats. Op de fiets (snel weer thuis) of warm parkeren bij ONG. En waar laat je je jas? De laatste keer dat Caroline van de garderobe terug kwam, zag ze eruit alsof ze bij Waterloo had gevochten.
Muntjes maar meteen kopen want bij concerten horen nou eenmaal een paar lekkere kouwe Smirnoffjes... in plastic bekertjes :-(
Maar dan staan we eindelijk met drank in de drukte en worden de zware bastonen door onze lijven gejaagd. Prompt zijn alle ongemakken vergeten en geven we ons over aan Gavin, die lang niet tegenvalt.

So, since you want to be with me
You'll have to follow through
With every word you say
And I, all I really want is you
(For) you to stick around
I'll see you everyday
But you'll have to follow through
Oh, this is the start of something good
Don't you agree?

Ellen

Vandaag is mijn respect voor vriendin Ellen naar ongekende hoogte gestegen.
Werkzaam in verpleeghuis Gooizicht in Hilversum wordt ze iedere dag geconfronteerd met nieuwe uitdagingen. Onderbetaald en onder veel te hoge werkdruk moeten elke dag alle oudjes en zieken verzorgd, gewassen, gevoed en bezig gehouden worden. Uit eigen ervaring weet ik dat de doelgroep niet altijd de meest vriendelijke is.
De vraag is natuurlijk ook of je mensen op deze manier, zo lang in leven moet houden. Ik denk van niet, met uitzondering van degenen die er zichtbaar nog lol in hebben. Het is een van die voortvloeisels uit de moderne maatschappij waar ik ernstige vraagtekens bij zet, en waarvan ik de mening toegedaan ben dat een overdosis morfine vaak een stuk humaner is.
Maar zolang er verpleeghuizen zijn, ben ik blij dat er mensen als Ellen zijn. Met veel plezier, liefde en inzet stort ze zich dagelijks vol overgave op al die mensen waarvan wij niet weten wat we er met Kerstmis mee moeten doen.
Ook een keer zien hoe dat er uit ziet? Iedere werkdag is er een korte uitzending over Gooizicht op Man Bijt Hond om 18.55 op Nederland 2. Of kijken op www.uitzendinggemist.nl zoals ik.

Herenhuis

Dinsdag leidde mijn eerste werkuitje naar een wijnproeverij in de Beemster. Met z'n tienen om een grote tafel met een glas, water en spuugbak.
Al dat spugen is even wennen, maar aangezien iedereen het heel normaal vond, spuugde ik vrolijk mee. Net als boeren of scheten laten heeft het wel iets als je eindelijk gepermiteerd doet wat anders nooit mag.
Onze brave wijninkoper vertelde gepassioneerd bij iedere wijn dat het een lieve lust was. Zus en zo stukje land... coöperatie boeren.... daar en daar... tussen die twee nogwat... Je weet wel!
......uh?????? Nou, nee dus.
Toen hij, op een gegeven moment, bloedserieus vertelde dat een van de rode wijnen na jaren liggen nog steeds het nerveuze karakter zou behouden, ben ik afgehaakt. Het is trouwens opvallend hoezeer je naar een kopje thee kunt verlangen, als je twintig verschillende wijnen hebt geproefd en het einde nog lang niet in zicht is.

Enfin, volledig onderkoeld en hongerig kwamen we drie uur later uit de bunker en zetten koers naar restaurant Het Herenhuis. Omdat ik de mail niet goed had gelezen was ik niet op de hoogte van dit etentje en kwam het als een meer dan prettige verrassing.
Het Herenhuis kende ik wel van naam en foto maar gegeten had ik er nog nooit. De zaak toonde mooi en het eten lekker. Een prima avond dus. Niet in de laatste plaats door het leuke gezelschap waar ik mee aan tafel zat.

Gekkengetal

Een nieuwe Lacoste, trakteren, 11 kaarsjes en lopende band sushi. Kortom, Frank is jarig vandaag.

Snik

Zaterdag komt de nieuwe vaatwasser. Op zich niets bijzonders anders dan dat ik blij ben. Vanochtend vroeg stond ik de vaat van vijf dagen weg te werken en hartgrondig te hopen dat dit de laatste keer zou zijn.
Eigenlijk krijgen we weer precies dezelfde als de oude. Als je eenmaal aan zo'n indeling gewend bent dan is het lastig te veranderen en ook ik ben een gewoontedier. Waar ik wel erg aan zal moeten wennen is het gebruik van meerdere wasprogramma's.
Toen Frank namelijk klein was en net kon staan, heeft hij met uiterste precisie drie van de vier knopjes gesloopt, waardoor we de laatste tien jaar alles op een en hetzelfde programma hebben gedraaid. Wel zo prettig. Het vergemakkelijkte de keuze enorm en heeft nooit enig probleem opgeleverd, wat maar eens temeer bewijst dat al die knoppen eigenlijk overbodig blijken.
Wat zal ik nu doen? Toch de andere programma's proberen of steevast blijven negeren. Of Frank opdracht geven om....
Ik ben er nog niet uit.

Tiger

Gefeliciteerd Frank met het behalen van je GVB!

Druk?

Mijn blog lijdt aan verwaarlozing. Dit is van tijdelijk aard hopelijk.

Ik kan het echt niet helpen. Schrijven doe ik genoeg. Brieven, verslagen, notulen etc., maar een simpel blogstukje komt er maar niet van. Mijn vrije tijd gaat op aan triviale dingen als verjaarspartijtjes plannen en bosviolen kopen waarna ik voor de zoveelste keer op de bank in slaap stort.

Het eerste dat ik morgen ga regelen is een nieuwe vaatwasser. De oude blijkt na twaalf trouwe dienstjaren levensmoe. En afwassen...., nee, dan kan ik mijn tijd beter gebruiken. Om te bloggen bijvoorbeeld!