Herenhuis

Dinsdag leidde mijn eerste werkuitje naar een wijnproeverij in de Beemster. Met z'n tienen om een grote tafel met een glas, water en spuugbak.
Al dat spugen is even wennen, maar aangezien iedereen het heel normaal vond, spuugde ik vrolijk mee. Net als boeren of scheten laten heeft het wel iets als je eindelijk gepermiteerd doet wat anders nooit mag.
Onze brave wijninkoper vertelde gepassioneerd bij iedere wijn dat het een lieve lust was. Zus en zo stukje land... coöperatie boeren.... daar en daar... tussen die twee nogwat... Je weet wel!
......uh?????? Nou, nee dus.
Toen hij, op een gegeven moment, bloedserieus vertelde dat een van de rode wijnen na jaren liggen nog steeds het nerveuze karakter zou behouden, ben ik afgehaakt. Het is trouwens opvallend hoezeer je naar een kopje thee kunt verlangen, als je twintig verschillende wijnen hebt geproefd en het einde nog lang niet in zicht is.

Enfin, volledig onderkoeld en hongerig kwamen we drie uur later uit de bunker en zetten koers naar restaurant Het Herenhuis. Omdat ik de mail niet goed had gelezen was ik niet op de hoogte van dit etentje en kwam het als een meer dan prettige verrassing.
Het Herenhuis kende ik wel van naam en foto maar gegeten had ik er nog nooit. De zaak toonde mooi en het eten lekker. Een prima avond dus. Niet in de laatste plaats door het leuke gezelschap waar ik mee aan tafel zat.