Pleite

Zon, boekje lezen, tapas, beachball, wijntje, goeie gesprekken, slapen etc.

Baoli

Worden jullie er ook zo moe van? Iedere keer maar weer een bezoek moeten brengen aan de nieuwste en coolste tenten in diverse steden.
Zo stond een van de yuppenmakelaars mij vorige week stralend te vertellen dat hij naar Baoli ging in Cannes. Een hipperdepip restaurant, dat na de maaltijd wordt omgetoverd tot een superloungetent voor maar liefst 1500 man! Je zou er bijna zin in krijgen....
Mijn ikje is nog steeds in diepe rouw vanwege het overlijden van Lexington, omwille van de vele leuke en minder leuke herinneringen die ik daar heb liggen, maar die me allemaal wel erg dierbaar zijn.
En natuurlijk het fantastische terras waar je de zon tot op het allerlaatste moment kon pakken en waar ik vreemd genoeg, ondanks het beperkte aantal stoelen, toch altijd wel een plaatsje wist te bemachtigen.
Zonder mijn schare vriendinnen, die me met onaflatend enthousiasme iedere keer weer ergens mee naar toe slepen, zou ik een absolute nul zijn op dit terrein. Dus ga ik binnenkort met Tinka naar café George, de nieuwste luxe-happen-zaak ingericht onder de zaligmakende supervisie van Eric Kuster, en met Ria naar Orbit in de Scheldestraat, waar ik oprecht nieuwsgierig naar ben.
Zou de witte wijn er net zo lekker zijn en het publiek even kleurrijk?

Zoek de verschillen

Lente

Ik ben een Googlefan. Ondermeer vanwege dit soort leuke aanpassingen van het logo maar ook omdat bijna alle onderwerpen wel uit die machine zijn te toveren. En als je niet precies weet hoe je het spelt, geeft hij ook nog de juiste suggestie. Iets wat voor de overgrote meerderheid van de nederlanders een uitkomst zal zijn, gezien de geringe kennis van de nederlandse taal waar scholieren tegenwoordig mee van school komen.
De verloedering is trouwens op meerdere fronten toegeslagen. Zat je in het verleden te zwoegen op een handgeschreven sollicitatiebrief, tegenwoordig gooi je met een mailtje je CV er uit om vervolgens in veel gevallen ook helemaal nooit meer iets van het betreffende bedrijf te horen. En al was dat briefje met de zin: "Wij wensen u veel succes met uw andere sollicitaties." nou ook niet echt geweldig, je had tenminste het gevoel dat iemand nog enige moeite voor je afwijzing had gedaan door op z'n minst zijn of haar handtekening te zetten.
Maar ja, wie schrijft er dan ook nog een fatsoenlijke brief deze dagen?
Ik weet het; ik zeur en word oud, maar laat me nou gewoon even....

Max en Wim

Om Caroline een plezier te doen en haar de geweldige zaal van Paradiso te laten zien, had ik kaarten gekocht voor Cuadro Flamenco op 16 maart jl.
Nu kan een mens niet alles hebben in het leven en liggen Amsterdam en Cannes net iets te ver uit elkaar om in beiden aanwezig te zijn, dus ging er in plaats van ondergetekende een vriendin mee.
Achteraf vond ik het toch jammer dat ik er niet bij was. Onder de aanwezigen was ook Caroline haar flamenco-leraar Mario. Een trotse spanjaard die ik al een paar keer les heb zien geven. Enthousiast, gedreven, weliswaar in het nederlands maar met een enorm spaans accent en gelardeerd met dito woorden.
Hij bleek echter niet het hoogste bezoek in de zaal. Terwijl de voorstelling gaande was boog hij zich voorover naar Caroline en fluisterde in haar oor: "Caroliénu, kijke daar; het ies Maxima en de priéns." En warempel, toen ze rechts naar de stoelen keek, zaten daar tussen het publiek Maxima en Willem-Alexander!

Eitje

Ook zo'n zin in Pasen?

La belle vie

Ondanks dat ik zelf niet zo'n zuid Frankrijkganger ben moet ik toegeven dat er mooie plekjes te vinden zijn.
Je eet er verrukkelijk mits je je bord, door de zelfingenomen obers, niet voor je snufferd gesmeten te krijgen. Geduld hebben ze niet, en het is je dan ook geraden een aardig mondje frans te spreken anders raak je binnen no-time uit de gratie en wordt er een oprottoeslag berekend zodat ze ervan overtuigd zijn dat je het wel uit je hoofd laat om ooit nog een keer terug te keren.
Dit maal hebben we daar geen last van gehad. Het was erg leuk de drukte van de Mipim in Cannes een keer mee te mogen maken. Zeeën blauwe en grijze pakken, overvolle terrassen in een stralende zon en hooggehakte modepoppetjes flanerend over de boulevard.
Vrijdagmiddag heerlijk met m'n voeten in het zand op het strand van Juan les Pins geluncht, de dag erna in de baai bij Keller Plage een van de lekkerste steak tartare ooit gegeten om het geheel op zondag gepast af te sluiten met vrienden en kennissen op het terras van Café de la Place in Saint Paul de Vence.
Ja, zo een keer in de twee jaar is Frankrijk helemaal zo verkeerd nog niet.

Date

Als je vriendin je 's ochtends om half 6 opbelt en zegt dat ze de ideale man voor je heeft gevonden, wat doen je dan? Om vervolgens meteen te vragen of ik 'm misschien wel even aan de telefoon wilde!
Alhoewel ik al om vijf uur wakker was, wilde ik niet. De bovenstebeste zal zonder twijfel heel aardig zijn maar ook ik heb mijn grenzen. En kakelvers potentieel voor het ochtendgloren gaat mij te ver.
Dus heb ik beleefd bedankt, toestemming gegeven voor het gebruik van mijn emailadres en gezegd dat ik de waar eerst wilde bekijken alvorens gebruik te maken van eventuele aanbiedingen.
Na enige aarzeling kwam het eerste berichtje en ondanks mijn cynische antwoord, heb ik nu toch een date. Een wijntje kan toch geen kwaad?
Zelf zat ik er niet erg op te wachten maar je kunt je vrienden natuurlijk niet teleurstellen.
Uh...en nee, ik vertel niet waar, wanneer en dit stukje krijgt ook geen vervolg.

Klussmurf

Heerlijk, nog 1 dag en dan mogen we richting Cannes.
Inmiddels vliegen de uitnodigingen me om de oren. Dit betekent dat we na aankomst meteen aan het bedrijfsontbijt kunnen aanschuiven, de lunch naadloos aansluit bij de diverse borrels waarna we in gepaste staat van dronkenschap naar het diner kunnen rollen.
Het wordt waarschijnlijk weer zo'n ouderwets reisje waarbij ik het hotel pas 's nachts om een uur of vier op m'n tandvlees bereik, terwijl ik toch wel al de hele dag in de buurt ben.
Mooi vooruitzicht maar de werkelijkheid is nog even anders. Voorlopig sta ik hier, in mijn goede kleren, als klussmurf een Ikeakastje in elkaar te timmeren terwijl ik tevens als directie fungeer.
Al voelt het hebben van een privé parkeerplaats op Schiphol wel weer als een privilége.

Anoniem

Zaterdag is mijn favoriete dag. Lekker bedrijvig, alle winkels open en voetballende E-tjes. Zo'n dag waarop alles mogelijk is.
Dit stukje schrijf ik zittend in het pand aan de Herengracht. Niets mooiers dan Amsterdam op een zaterdagochtend. Geen parkeerproblemen en zalig rustig.
Met een beetje fantasie lijkt het net of ik hier woon. Het gebouw leent zich er uitstekend voor. Ik mijmer bij de bootjes die voorbij varen.
Geen bemoeizuchtige buren, krijsende buurkinderen of woonerfjes. Niemand die naar binnen loert of zeurt over Albert Heijn die twee minuten voor de deur staat uit te laden. Niet gestoord worden door een eindeloze rij collectanten, St. Maartenkleuters of ander opdringerig volk. En naar ik aanneem, zijn de Jehova's hier al lang geleden gestopt met zieltjes winnen.
Maar wel 's avonds laat nog even een drankje halen en lopend naar de bioscoop. Alle soorten restaurants dicht in de buurt en Carré en Muziektheater om de hoek.
Ik heb niets te klagen maar toch lijkt het mij heerlijk.

Vorkje prikken

In het kader van de restaurantweek belandden we gisteren in De Nederlanden in Vreeland. Een mooie lokatie in een prachtig dorp.
De tijd lijkt er stil te hebben gestaan en bij het betreden van de lounge bleek dit inderdaad het geval. De inrichting was nog net zo stoffig en oubollig als ik me herinnerde van een aantal jaren geleden. Daar mag wel het een en ander aan gebeuren.
De jus d'orange daarentegen was supervers, de gerechten overheerlijk evenals de spaanse wijn. Je zou denken dat vanwege de lage menuprijs de porties ook waren aangepast maar niets was minder waar.
Alle lof dus voor de keukenbrigade die een sterrenrestaurant waardig is.
De bediening was een ander verhaal. Een aardige, correcte jongen wiens gebit helaas per direct in de revisie moest. Een stagière die tot twee maal toe het dessert over een van de gasten heen kieperde. Een dame die zwanger leek maar qua leeftijd dit stadium allang gepasseerd moest zijn en bovendien tot driemaal toe vergat te vragen wat voor wijn we dronken. En tot slot de hond; bejaard, vreselijk lief maar als accessoire onacceptabel voor de Michelincontroleurs.
De aangepaste prijs, het haardvuur en de snedige opmerking van onze welwillende gastvrouw bij vertrek maakte weer een hoop goed.

Cadeautje

Wegens goed gedrag vandaag officieel overgedragen aan Caroline. Rijgedrag hoop ik.....

Fröbelen

Hoezo, heb ik geen toegevoegde waarde?