Doei

Nog even en dan is het 2009. Tijd om terug te kijken op het afgelopen jaar.

Het was een topjaar! Een paar maanden zonder auto, een woning aan m'n neus voorbij, spaargeld op de verkeerde bank en in plaats van één maar liefst twee keer mijn baan kwijt. Om van de rest nog maar niet te spreken. Deze opgaande lijn doet me naar acute Alzheimer verlangen.

Ik hou het voor gezien. NEXT!!

Einde Kerst

Move over kerstballen! Het was weer leuk, de cadeau's mooi en de champagne heerlijk. De Playstation III draait inclusief het programma Singstar en er wordt luid meegezongen met de Kaiserchiefs in de bijgeleverde microfoons. En passant wordt het nummer California Dreaming volledig verkracht maar dat mag de pret niet drukken.

Gisteren zagen we Ajax met 3 - 0 winnen en hebben we Huntelaar uitgezwaaid, met aansluitend een etentje bij Ria die het huis beeldschoon versierd had.

Over tot de orde van de dag, het kan natuurlijk niet elke dag drank zijn wat de klok slaat. Toch?

P.S. Bijgaande foto is speciaal voor Peter, die zo gek is op het programma Gooise Meisjes.

Young at Heart

Een dikke 10, deze film, die onuitstaanbaar genoeg alleen in de kleinere zaaltjes draait.
Eigenlijk is het een documentaire over het ouderenkoor Young at Heart uit Amerika. Met een gemiddelde leeftijd van tachtig en over het algemeen een voorkeur voor klassieke muziek, opera of oude musicals zoals The Sound of Music en My Fair Lady, zingen ze pop en punk. The Clash, David Bowie, Sinead O'Connor, ga zo maar door, en zelfs het nummer Schizophrenia van Sonic Youth. Dit alles onder de bezielende leiding van Bob Cilman. Hij blijft onder alle omstandigheden doorgaan met onnavolgbaar enthousiasme.
Je kunt merken dat de film met liefde samengesteld is door de prachtige details die er in zitten.
Ik was blij verrast. Weken geleden had ik alleen het voorstukje meegekregen en wist eigenlijk niet wat me te wachten stond, maar ben erg blij dat ik hem gezien heb.
Het begint en eindigt met het concert waar ze zo hard op gerepeteerd hebben. Er valt voldoende te lachen maar als de tachtigjarige Fred Knittle, compleet met zuurstoffles, solo de prachtige tekst van Cold Play's Fix You zingt, wordt het wel erg stil. Daarom hierbij ook nog even het origineel.

Snotteren

Het is weer zover. De 'All You Need Is Love Kerstspecial' wordt uitgezonden. De webpagina van het programma zegt het al; traditie en Kleenex, dat is waar het om draait vanavond.

Het concept is zo uitgemolken en stukgedraaid als het maar kan, maar daar trekken Caroline en ik ons niets van aan. Samen zitten we op de bank onder een dekentje met tranen in ons ogen zonder elkaar aan te durven kijken.

Wij hebben het idee dat Robert ten Brink zijn feestje ieder jaar een stukje nonchalanter presenteert. Die 'laat maar waaien' instelling maakt het nog veel leuker.

Frank zijn blik spreekt boekdelen, maar hij laat het programma gelaten over zich heen komen.

Dus warme chocomel, thee en koekjes in de aanslag, en telefoons worden genegeerd. Vanavond zijn we even onbereikbaar.

Jezus redt...

...en De Nederlandse Bank. Het geld is weer terug. Sigaar uit eigen doos, maar toch bedankt!

Vroegàhr

Vandaag ben ik vrij. Desondanks stond ik om 9.00 uur, fris onder douche en strijkbout vandaan, voor een kantoorpand in Buitenveldert voor een inspirerende afspraak. Blijkbaar ben ik volledig geassimileerd en een echte werkBorg geworden.

Hoewel ik eigenlijk van mening ben dat mijn quotum inspirerende gesprekken allang overschreden is in 2008 viel het mee. Ik verwachtte er dan ook weinig van.

Wat leuk is, is dat ik circa 25 jaar geleden al eens in hetzelfde pand heb gewerkt. Kassagigant NCR zat er destijds in. Er was nog geen Zuidas te bekennen in die tijd en zodra het geld op je bankrekening stond, ging je iets leuks doen.

Mooie tijden.

Leuk, leuker, leukst

A Shining Christmas

In plaats van kaarten.

Looks

Er was een tijd dat ik regelmatig op de Geldersekade kwam. Meestal voor een bezoek aan Nam Kee, waar wij al oesters aten ver voordat het gelijknamige boek van Kees van Beijnum uitkwam. De oesters zijn vele malen beter dan het boek overigens.

Er vlakbij zit restaurant Looks, waar we gisteren aanschoven voor het kerstdiner. Zowel van buiten als van binnen zag het er goed uit. Functioneel in warme tinten en heerlijke stoelen aan de tafels. Navraag leerde dat de naam op z'n engels uitgesproken dient te worden, met Belgen had men weinig op.

Dit was de plek waar Johannes van Dam de entrecote met béarnaisesaus met een 9,5 had gewaardeerd, dat beloofde dus wat!

De avond werd vooral heel erg gezellig maar die 9,5 heb ik er niet uit kunnen halen.

Zonder een echte Braakhekkefan te zijn, vind ik dat zijn entrecote heerlijk blijft en de béarnaisesaus uit Brussel begin dit jaar de lekkerste die ik ooit gegeten heb. Bovendien verkeerde mijn wodka in het slechte gezelschap van jus d'orange uit een flesje, en kreeg een ander zijn kopstootje niet ijskoud in een borrelglas maar lauw in een soort sherryglas. Op zich geen misdaad maar niet in een dergelijk restaurant. Op de bediening viel niets aan te merken, die was vlot en prima.

Na afloop trokken we naar café Stevens. Het bleef nog lang gezellig.

Entre les murs

De kritieken waren erg wisselend. Van langdradig tot inspirerend en bijzonder. Als voorzitter van de jury op het filmfestival van Cannes was Sean Penn lyrisch en zorgde er voor dat de film een Gouden Palm ontving. Dat maakte ons des te nieuwsgieriger. Dus kropen we gisteren in het volle vierde zaaltje van Cinecenter dat als groot voordeel heeft dat er geen pauze wordt gehouden. Dit in tegenstelling tot de overige drie.

Entre les murs is vooral erg letterlijk te nemen. Veel meer dan de muren van het schoolgebouw krijg je niet te zien. Het resultaat is er niet minder om.

De meeste acteurs spelen zichzelf en doen dat niet onverdienstelijk. De problematiek van een gekleurde school in een buitenwijk van Parijs wordt haarfijn duidelijk, zonder dat er van de kijker wordt verwacht partij te kiezen. Dat het beroep van 'prof' alleen maar een roeping kan zijn, zal echter niemand zijn ontgaan.

Vooral op ouderavonden blijken geduld en diplomatie onontbeerlijk. Als een van de broers van de leerlingen met zijn Malinese moeder meekomt wordt het grappig. De jongen fungeert als tolk omdat mams geen woord frans spreekt maar wel degelijk iets te zeggen heeft. De goede bedoelingen van de leraar ten spijt, loopt zij voor hij uitgesproken is het lokaal uit.

Er valt weinig benijdenswaardigs te ontdekken maar natuurlijk eindigt de film toch nog met een positieve noot.

Normaal gesproken stuiven we net op tijd voor de film binnen, maar nu waren we mooi op tijd om nog een paar trailers te bekijken. 'Un conte de Noel' met Catherine Deneuve en 'Milk' met Sean Penn in de hoofdrol. Er valt nog genoeg te zien.

Calabrië

Een weekje zon uitzoeken voor eind januari valt nog lang niet mee. Al snel belandt je voor flink wat zon in enge egyptische 5-sterren oorden of moet je zo ver vliegen dat het alleen een verblijf van vier weken rechtvaardigt. En koud willen we het niet hebben, zweten willen we!
Dus vinden we de Antillen te lang vliegen, de Canarische eilanden te duits en ordinair, Egypte en Isla Margarita ook onbespreekbaar (zelfs voor een week strand) en Dubai een anabole steroïden miljonairfair. Wel leuk maar nu even niet.
Met deze fantastische site in het achterhoofd besluiten we uiteindelijk de plannen vier weken door te schuiven en onze pijlen op Calabrië te richten. Heerlijk de eerste helft van de week bij een italiaanse mama aan tafel en daarna als toetje een paar dagen in een superdeluxe hotel. Of zoiets.

Fons

Soms lukt het een bedrijf een bijzonder creatief reclamebureau in te schakelen. Voordeel hiervan is dat het uitgeven van al die reclamemiljoenen dan ook nog echt iets oplevert, buiten het in stand houden van een bedrijfstak of het veelvuldig buiten de deur dineren van de reclameboys.

Goede voorbeelden zijn AH of Centraal Beheer. Maar ook KPN heeft raak geschoten de laatste jaren. Het spotje met 'goeie moggel' en 'afdeling Transploft' was een succesnummer, al zijn de opvolgers weer een stukje minder.

Dat Fons een poliep op z'n stem heb en een moand nie kan bellen nie, is ook weer een hit. Hoezeer bleek toen ik afgelopen vrijdag een blik op mijn zakelijke telefoon wierp en daar de pikante, maar tevens grappige uitvoering van dit reclamespotje aantrof, overigens verzonden vanaf een onbekend o6-nummer. Nieuwsgierig geworden heb ik toch even gebeld, maar nee, afzender en ik kenden elkaar niet.

Nu heb ik reeds lang geleden besloten dat dit een uiterst keurig en respectabel blog is en blijft, dus laat ik publicatie van de sms achterwege.

Individuele aanvragen echter zullen gehonoreerd worden.

Succes

Een paar miljoen euro en 50.000 nieuwe donateurs.

Autodip

Hè, wat jammer nou. Ze hadden het vliegtuig nog wel thuis gelaten dit keer en vroegen slechts om 15 miljard dollar in plaats van de aanvankelijke 34.
De autofabrikanten kregen nul op het rekest. Het republikeinse deel van de senaat had er geen 'zin an'. Zij waren van mening dat er eerst een goed bedrijfsplan moest komen inclusief sanering en ja, dan kun je die privéjet natuurlijk wel vaarwel zeggen. Zo flauw, zo onaardig.
Gevolg: nieuw bloedbad op de beurs en duizenden amerikaanse gezinnen met een schraal kippetje op tafel met de kerst. We wachten met spanning af.
Ondanks de cynische ondertoon vind ik het natuurlijk heel vervelend voor alle betrokkenen. Als superuser van het nederlandse ontslagrecht weet ik ongeveer wel hoe het voelt. En ook al heb ik deze week weer in tientallen kilometers file gestaan, ik hou van auto's en asfalt. Maar die amerikanen kunnen ook wel doorslaan soms. Ik heb er geen verstand van maar volgens mij kan een beetje temperen helemaal geen kwaad.
Wat ik wel weet is dat morgen bij ons de kerstboom staat inclusief pakjes, de kachel brandt en huischinees Red Sun standby is voor het kerstdiner.
Tot nu toe zijn alle invitaties vriendelijk doch beslist afgewimpeld, maar is iedereen die langs wil komen van harte welkom. Zoals gewoonlijk houden we ons ontbijtfeestje op eerste kerstdag en wachten er tien zalige dvd-uren Brideshead Revisted op me. De enige echte.

Weihnachten

Op zoek naar een kop koffie vonden we gisteren een uitspanning aan een desolate rotonde in de buurt van Hedel. Tegen onze verwachting in bleek de tent vol te zitten... met bejaarden!

Zoet zaten ze te wachten op de bus die ze naar Düsseldorp moest vervoeren voor een bezoek aan een schimmige kerstmarkt. De afleiding die wij brachten fleurde ze zichtbaar op. Aangezien de chauffeur al een uur te laat was en de koffie ze inmiddels de neus uit kwam, bleek onze aanwezigheid net het entertainment te zijn waar ze onbewust naar zochten.

Omdat het hok vol zat, waren we gedwongen aan te schuiven. Zodoende kwamen we te weten dat de oudjes het plaatje van het hotel nog niet hadden gezien maar hoopten op een 4-sterren met Wellness. Winkelen had niet echt de voorkeur.

Er werd veel vrije tijd gespendeerd aan hun enige kleinzoon, en zoon moest hard werken. Veel harder dan vader ooit had gedaan. Huh? Was dat vroeger niet andersom? Of zijn alle land- en fabrieksarbeiders inmiddels een vroege dood gestorven?

Naar mate het verhaal vorderde begon ik stilletjesaan te verlangen naar een truckerscafé of voetbalhooligans desnoods. Ik ben nooit goed met bejaarden geweest.

En mocht ik ooit de neiging krijgen om naar een kerstmarkt te gaan, wil iemand me dan alsjeblieft tegenhouden?

Gerechtigheid

Heath Ledger heeft zaterdag postuum de belangrijkste prijs van zijn land gewonnen voor zijn rol in de film The Dark Knight.

Volkomen terecht!

Blij

Er zijn maar weinig televisieprogramma's die ik de moeite waard vind om van begin tot einde te kijken. Nu werd ik vorige week al erg verrast door een hele nieuwe serie Frost op de Belg, toen daar gisteren de aftrap voor de Top 2000 nog eens bij kwam.

De quiz werd gepresenteerd door Matthijs van Nieuwkerk en Leo Blokhuis. Het duo lijkt mij niet te evenaren. Vooral de laatste heeft mijn warme aandacht. Type Adriaan Jaeggi; welbespraakt, goed onderlegd en toch bescheiden op het verlegene af. Voeg daar al zijn (pop)kennis aan toe, waar ik erg afgunstig op ben, en de man wordt onweerstaanbaar. Ik bedoel dan nu eens niet de fysieke kant.

Een goeie combi met tegenhanger Matthijs, die terecht of onterecht weinig bescheiden is maar dit wel op een charmante manier weet te brengen. Tel daar alle leuke en goede muziekclips bij op....

Dan word je blij, heel blij.

Wodka

Het liefst was ik vorige week na het slechte nieuws aan een onbekende foute bar gaan hangen, alwaar ik na het nuttigen van de nodige wodka van mijn barkruk zou zijn gestort en door een onguur type in een taxi was gehesen. Het mocht niet zo zijn.
De behoefte is nog niet geweken maar er is telkens weer een reden die de gang naar verkeerde horecagelegenheden verhinderd. Frank is nummer 1. Een laveloze moeder is natuurlijk niet echt chique.
Daarnaast stroomt de agenda over met afspraken, zinnig en onzinnig. Zoals de VvE-vergadering van vanavond in de VIP-room van Tuschinsky. In een ander licht erg leuk maar nu zonde van de tijd. Hoewel..., foute kroegen genoeg in de buurt.

Acclimatiseren

Toen ik vanmorgen aan een van onze werknemers vroeg waarom hij in hemelsnaam al om een uur uit Amsterdam vertrekt, terwijl hij pas om half vier een sollicitatiegesprek in Haarlem heeft, antwoordde hij: "Ik wil me nog even omkleden thuis en ik moet altijd even acclimatiseren voordat ik ga solliciteren."

Ik wens zijn nieuwe werkgever nu alvast heel veel sterkte toe.