Gisteren waren we bij de Italiaan op de Albert Cuypstraat waar pasta geen pasta is en de Italianen geen Italiaan zijn maar Turks. Op zich niets mis mee. Op de muren zitten stukken behang met baksteenprint geplakt voor de sfeer en het zit er altijd vol.
Het deed me even naar Sicilië verlangen en al snel hadden we het over een hotel voor de volgende keer op het eiland. Zie hiernaast mijn keuze. Favoriet vanwege de 'parking' die uit welgeteld twee parkeerplaatsen bestaat waarbij de helften van de auto's ook nog eens op de openbare weg staan.
Altijd fijn te weten dat dit niet het enige unique selling point is.
Zo werd het kunstwerk annex speeltoestel gepresenteerd aan de bewoners van de Maasstraat. Holland Casino wilde het cadeau doen aan Amsterdam als dank voor het huisvesten van sloebers die met kartonnen colabekers vol munten een avondje drie-op-een-rij met citroenen willen spelen.
Dit was wat er uiteindelijk werd geplaatst. Er bleken slechts vier voorstanders te zijn en na een paar keer slikken werd er beleefd bedankt voor het gekleurde presentje. Nu is het weer weggehaald en de rust teruggekeerd. Omwonenden zijn gestopt met hyperventileren en IJburg heeft zich gemeld als geïnteresseerde.
Maatschappelijk verantwoord ondernemen valt lang niet mee tegenwoordig....
Bedankt voor de link naar het spatie-artikel, Evert-Jan. Vaak zijn de commentaren leuker dan het artikel zelf. We zullen Irma Boon de uitglijder voor deze ene keer vergeven.
In het verlengde hiervan een aardige tip. Download op jouw zwaar overgewaarde iPhone de app Beter Spellen. Een dagelijkse test in het schrijven van goed Nederlands. Gedesillusioneerd merk je dan dat je minder goed bent dan je altijd dacht. Jij niet natuurlijk maar ik wel. Beter Rekenen bestaat ook, al is een frustratie per dag voorlopig wel voldoende.
Je kunt veel zeggen over het concert van Coldplay op het Malieveld van 6 september maar volgens mij hebben anderen dat al voldoende gedaan. Youtube staat vol met dezelfde filmpjes en Harrie Jekkers zal zich gevleid gevoeld hebben door Chris Martins' aubade in Den Haag. Net als de beide journaals, die er met dank aan Mr. Paltrow, een nieuwsitempje bij hadden.
Het filmfragment waar ik op gehoopt had stond er niet tussen. Hoog in een van de naast het Malieveld gelegen appartementen moet het uitzicht namelijk spectaculair zijn geweest, maar helaas, geen opnames te vinden.
Marina and the Diamonds waren wel prominent aanwezig. Meestal zijn acts uit het voorprogramma het vermelden niet waard maar Marina was daar duidelijk een uitzondering op. Verfrissend, leuk met een goede stem. We zijn acuut fan geworden.
Omdat mijn rechterachillespees niet meer mee wilde werken aan de rondjes die ik tijdens een steples draaide, moest er een andere vrijetijdsbesteding gevonden worden. Het liefst in de buitenlucht want zo'n benauwd hok waar iedereen maar ongegeneerd het zweet van zijn of haar ongewassen lijf staat te vaporiseren blijft verre van ideaal. Het duurde even maar toen viel de keuze op roeien. Lekker buiten en een prima manier om het lichamelijk verval binnen de perken te houden.
Tot nu toe hebben we geluk gehad en is het enkel nog mooi weer geweest. Op het fietsje naar de Berlagebrug waar de boot eerst te water moet worden gelaten. Deze is zo stabiel dat je met geen mogelijkheid om zou kunnen slaan tenzij er ineens een tornado woedt op de Amstel. Instappen is dus nagenoeg risicoloos al laten we voor de zekerheid Blackberry en iPhone thuis.
Beginnen met roeien is net zoiets als je eerste autorijlessen. Je moet op veel te veel dingen tegelijk letten, ook al roeien wij nog niet eens met twee roeispanen. Naast de fysieke inspanning krijg je de gelegenheid bij alle woonboten naar binnen te loeren. Vele blijken verrassend luxe.
Onze instructeur stuurt. Dat is wel zo handig omdat je namelijk geen flauw idee hebt waar je heengaat. De roeitermen die er uit zijn mond komen leveren doorgaans wat schaapachtige blikken op. Het is niet eenvoudig om het hele arsenaal na een paar lessen uit je hoofd te kennen. Maar ook hier baart oefening kunst en bij les drie gleden wij al heel aardig en zonder al te veel misslagen door het water. De Holland Acht in 2016 zal het niet worden maar leuk is het wel.
Je zou kunnen zeggen dat er belangrijkere dingen in het leven zijn dan het misbruik van spaties. Politiek, wereldvrede, nieuwe schoenen. Maar voor het platform Signalering Onjuist Spatiegebruik is een woord met een misplaatste leegte erin een doodzonde. Het clubje strijdt al enige jaren zonder iemand lastig te vallen totdat....het Rijksmuseum zijn nieuwe logo presenteerde. Toen was de maat echt vol. Stoom uit de oren, vol op de barricades en hangen met de directie van dat het-komt-nooit-af-museum. De veranglisering van het woord 'Rijksmuseum' in het plaatje verdient ook niet echt de schoonheidsprijs maar om je nou zo druk te maken. Het is maar uiterlijk en schoonheid zit ook hier van binnen.
Ze hebben vanzelfsprekend wel gelijk. Wat vervelend is bij het plaatsen van een verboden spatie is dat de betekenis van woord of zin inderdaad wijzigt en er dus vaak de debielste dingen komen te staan. In het bovenstaande geval valt het mee. Veel meer erger ik me aan het onnodig gebruik van engelse woorden. Wie heeft het nog over 'kinderen' terwijl 'kids' zo lekker bekt. Laptop in plaats van schootcomputer klinkt dan wel weer een stuk beter. Met wisselend succes probeer ik al enige tijd af te leren om overal 'top!' op te zeggen. 'Toppie' is helemaal een gruwel. Het gaat me lukken en hierbij beloof ik SOS ook plechtig geen witte vlakjes te plaatsen waar ze ongewenst zijn.
Kijk aan, weer een zieltje gewonnen.
In een spontane opwelling besloten we om half negen 's avonds naar de bioscoop te gaan. Door het tijdstip werd de keuze van films beperkt. Voordeel ervan is dat het je dwingt naar een film te gaan die je normaal niet zo snel zou uitzoeken. Zo zagen we in 2009 Departures. Pas op het affiche voor de bioscoop kwamen we er achter dat het om een Japanse film ging en sloeg de twijfel toe, maar omdat het te laat was voor wat anders zijn we toch gegaan en zagen een van de beste films.
Niet veel anders ging het deze keer met A Royal Affair. Een Deense productie die niet onaardig leek maar zeker geen eerste keuze zou zijn, met een verrassende rol voor Mads Mikkelsen. Nu eens niet als schurk bij James Bond maar als gevoelige plattelandsarts die de vrouw van de koning inpalmt.
Goed gespeeld en onderhoudend. Op de circa 10 minuten durende powernap na ergens in het midden van de film, heb ik alles gezien. Toen ik zacht begon te snurken heeft Caroline me toch maar wakker gemaakt.
Woensdag was een van onze duitse klanten bij ons te gast. De vraag was waar er geluncht moest worden. Sinds een aantal maanden is dat geen enkel probleem meer, zeker niet met mooi weer. Restaurant Riva heeft namelijk een beeldschoon terras op de Amstel.
Waar ik bij de Harbour Club nog altijd ernstige twijfels heb over het bestaansrecht, heb ik dat bij Riva helemaal niet. Dit kleine broertje van Dauphine volstaat meer dan uitstekend.
Zo wordt het wel heel makkelijk om indruk te maken.
Gisteren waren we bij de Italiaan op de Albert Cuypstraat waar pasta geen pasta is en de Italianen geen Italiaan zijn maar Turks. Op zich niets mis mee. Op de muren zitten stukken behang met baksteenprint geplakt voor de sfeer en het zit er altijd vol.
