Roeien

Omdat mijn rechterachillespees niet meer mee wilde werken aan de rondjes die ik tijdens een steples draaide, moest er een andere vrijetijdsbesteding gevonden worden. Het liefst in de buitenlucht want zo'n benauwd hok waar iedereen maar ongegeneerd het zweet van zijn of haar ongewassen lijf staat te vaporiseren blijft verre van ideaal. Het duurde even maar toen viel de keuze op roeien. Lekker buiten en een prima manier om het lichamelijk verval binnen de perken te houden.
Tot nu toe hebben we geluk gehad en is het enkel nog mooi weer geweest. Op het fietsje naar de Berlagebrug waar de boot eerst te water moet worden gelaten. Deze is zo stabiel dat je met geen mogelijkheid om zou kunnen slaan tenzij er ineens een tornado woedt op de Amstel. Instappen is dus nagenoeg risicoloos al laten we voor de zekerheid Blackberry en iPhone thuis.
Beginnen met roeien is net zoiets als je eerste autorijlessen. Je moet op veel te veel dingen tegelijk letten, ook al roeien wij nog niet eens met twee roeispanen. Naast de fysieke inspanning krijg je de gelegenheid bij alle woonboten naar binnen te loeren. Vele blijken verrassend luxe.
Onze instructeur stuurt. Dat is wel zo handig omdat je namelijk geen flauw idee hebt waar je heengaat. De roeitermen die er uit zijn mond komen leveren doorgaans wat schaapachtige blikken op. Het is niet eenvoudig om het hele arsenaal na een paar lessen uit je hoofd te kennen. Maar ook hier baart oefening kunst en bij les drie gleden wij al heel aardig en zonder al te veel misslagen door het water. De Holland Acht in 2016 zal het niet worden maar leuk is het wel.