
Je eet er verrukkelijk mits je je bord, door de zelfingenomen obers, niet voor je snufferd gesmeten te krijgen. Geduld hebben ze niet, en het is je dan ook geraden een aardig mondje frans te spreken anders raak je binnen no-time uit de gratie en wordt er een oprottoeslag berekend zodat ze ervan overtuigd zijn dat je het wel uit je hoofd laat om ooit nog een keer terug te keren.
Dit maal hebben we daar geen last van gehad. Het was erg leuk de drukte van de Mipim in Cannes een keer mee te mogen maken. Zeeën blauwe en grijze pakken, overvolle terrassen in een stralende zon en hooggehakte modepoppetjes flanerend over de boulevard.
Vrijdagmiddag heerlijk met m'n voeten in het zand op het strand van Juan les Pins geluncht, de dag erna in de baai bij Keller Plage een van de lekkerste steak tartare ooit gegeten om het geheel op zondag gepast af te sluiten met vrienden en kennissen op het terras van Café de la Place in Saint Paul de Vence.
Ja, zo een keer in de twee jaar is Frankrijk helemaal zo verkeerd nog niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten