Oranje avond

"May all your days be circusdays". Aan deze gevleugelde woorden van de spreekstalmeester in het Kerstcircus van Carré moest ik denken, toen ik afgelopen donderdag aan het diner in de Palazzotent zat. Zwieren en zwaaien leek het thema van de acts op het podium van circa vier m2. Voor de afwisseling een australische paaldanser en een engelse kok die Marieke het liefst onder haar arm mee naar huis had genomen. Sexy en grappig.

Want op uitnodiging van Marieke was ik in de gelegenheid weer eens aan te schuiven bij mijn oud werkgever. De samenstelling van het bedrijf is ingrijpend gewijzigd, maar een aantal voormalig collega's zijn er nog steeds, en bleken, al dan niet blij, verrast door mijn aanwezigheid. Een enkeling reageerde zelfs iets te enthousiast wat hem op een fikse uitbrander van vrouwlief kwam te staan. Palazzo is echt de moeite waard een keer mee te maken. Alleen al de goedverzorgde tent als onderkomen brengt weer even iets heel anders.
Als er tot slot dan nog iemand is die meneer Kranenborg uit zijn winterslaap kan halen, is er voor het eten wellicht ook nog toekomst. Werkelijk, een hamburger bij Dicky;s op de zuidas smaakt al een stuk beter dan hetgeen wij daar voorgeschoteld kregen, en je snapt niet dat de man die op tv z'n moeder op haar falie geeft vanwege beroerde worteltjes, z'n handtekening onder deze bordjes onvermogen zet.
Hé pannenkoekenbakker, wordt eens wakker!