Tsja, en daar sta je dan met je goeie gedrag met nog 3 andere moeders en 8 kleine jongetjes op het voetbalterrein bij CTO in Duivendrecht. Het fluitsignaal voor de eerste wedstrijden bleek tevens het startschot voor stromende regen, hagel en windstoten. Binnen no time stonden de velden blank en sommige kinderen binnen, huilend van de pijn door de hagelstenen. Altijd leuk, voetballen in Nederland..... In gedachten dwaal ik af naar italiaanse landschappen, waar mijn kleine Franco, gebruind en wel, niet op zou vallen tussen de rest, voetballend in het zonnetje op een gezellig plein of veld. Ik, vloeiend pratend met de rest van de mama's, en opgewekt nippend aan een lekker drankje.Het beeld spoelt weg met de volgende stortbui en terwijl mijn handen en tenen langzaam bevriezen, zie ik Frank z'n eerste doelpunt maken. Samen met een ander jongen uit zijn klas, ook Frank genaamd, vormen zij de spelbepalers. Beide spelend in de E-tjes, voelen ze zich toch enigszins verheven boven de rest, die nog in de F spelen. Ook andere Frank scoort niet veel later. Stralend kijken ze elkaar begripvol aan. Ik zie ze ook beiden nog een flinke overtreding maken en een gezicht trekken van "wat nou?" met de handen opheven, zo van; ik doe niks. Helaas doen er ook wat D-tjes aan het toernooi mee. Nat en koud gaat onze ploeg strijdend ten onder tegen deze jongens, die niet zelden 1 à 2 koppen groter zijn. Zelf kom ik weer een beetje bij de mensen nadat ik 3 uur thuis ben en 2 potten hete thee naar binnen heb gegoten. En maar zeggen dat de lente is begonnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten