Voetbalplaatjes

Het is weer zover. Supermarkt Plus in de Dorpsstraat geeft voetbalplaatjes uit. Normaal als ik 's avonds thuiskom, is het eerste wat Frank vraagt wat en hoe laat we gaan eten. Nu niet. Met gehypnotiseerde blik in zijn ogen informeert hij of ik nog bij de Plusmarkt geweest ben. Het album om ze in te plakken heeft ie natuurlijk al. Van Dick en Agneet gekregen, die vervolgens zo ongeveer alle vrienden en kennissen in het dorp mobiliseren om toch vooral bij de Plus te shoppen en de gescoorde pakjes bij ze in te leveren.
Frank glundert. Eindeloos kan ie alle dubbele tellen, ruilen en het boek doorbladeren al dan niet voorzien van commentaar welke er al in zitten en welke zeer zeldzaam zijn. Met tegenzin bestel ik geen Albert Heijn en ga ik ook niet naar Super de Boer. De eerste zet mijn boodschappen in de keuken en bij de laatste weet ik ten minste waar alles staat. Nee, in plaats daarvan ga ik samen met Caroline naar de Plus. Eindeloos dwalen we door de gangpaden op zoek naar spullen die vanwege het geringe vloeroppervlak niet eens aanwezig zijn. Het zijn aardige mensen maar het is behelpen. Zeer tegen de verwachting in, vinden we, na vele omzwervingen, toch nog lampenolie. De rest van het lijstje passen we aan aan het geboden assortiment. En trots keren we met de buit van 4 nieuwe pakjes met voetbalplaatjes naar huis.