geregeld. Weliswaar een Opel, nou niet direct mijn eerste keus, maar je mag een gegeven paard niet in de mond kijken. Ik zal mijn nuffige, verwende en oh zo bekende grote mond een keer zelf het zwijgen opleggen. Die Opel is de komende week mijn grootste vriend, al komt er werkelijk erbarmelijk slecht geluid en gekraak uit de speakers. En ook de tik van de richtingaanw......, nee ik doe het niet!Nu heb ik begrepen dat slechte dingen altijd in drieën komen. Na de teloorgang van harde schijf en auto durf ik dan ook nog amper de straat over te steken. Echter in het geniep hoop ik dat, als er dan toch iets kapot moet gaan, het mijn koel-vriescombinatie is. Het beestje doet al zo'n 11 jaar uitstekend zijn best en voldoet eigenlijk prima. Maar al jaren ben ik heimelijk verliefd op zo'n mooie Smeg koelkast. Een paar maanden terug kwam dit exemplaar met de italiaanse vlag op de markt. Het maakt me nu zelfs niet meer uit of er een apart vriesgedeelte in zit, laat staan of dat aan de boven- of onderkant is; ik wil 'm hebben! De glanzend zwarte Smeg, op de vrije muur in Casa Cinço in Mallorca, is welbeschouwd veel mooier. Maar het feit dat ik mijn bekrompen, burgelijke keuken kan pimpen met deze driekleur geeft reden tot vrolijkheid. Hij sluit zo mooi aan bij mijn afzichtelijk lelijke groene kroonluchter in de slaapkamer, waar ik iedereen altijd met gemengde gevoelens naar zie kijken. Ik moet dan lachen in mezelf. Als ik werkelijk wil zieken, vraag naar zijn of haar mening, waarna mijn gast(e) zich in allerlei bochten probeert te wringen om er toch nog iets aardigs uit te krijgen. Het is niet nodig. Ik vind het helemaal niet erg als jullie het niet mooi vinden. Als ik het maar mooi vind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten