Afgelopen vrijdag zat er ineens een klein rood plekje op mijn rechterooglid. Zaterdag was het kleine rode plekje een groter rood plekje en zondag een nog groter. Maandag begon linkerooglid ook en zag ik er uit alsof ik de hele nacht huilend had doorgebracht. En o ja, het jeukt! Na behandeling met bijzonder onschuldig Nivea oogcrèmepje, was ik dinsdag weer toonbaar en dacht het euvel verholpen te hebben. Niet dus. Woensdag na het douchen was ik in staat eigenhandig mijn ogen uit het hoofd te krabben en vastbesloten de volgende dag mijn moppie van een huisarts met een bezoek te vereren. Aldus geschiedde en nu zit ik opgescheept met een doodeng hormoonzalfje, waarvan ik de dop niet eens durf af te schroeven. Het ligt dus nog onaangeroerd thuis op tafel.Nu ben ik wat make-up betreft heel saai. Ik gebruik al honderd jaar dezelfde mascara en eyeliner en echt veel anders op mijn gezicht smeren doe ik niet. Als ik niet hoef te werken, smeer ik vaak helemaal niet. Leuke kerels kom je toch nooit tegen onder het boodschappen doen en in de uiterst zeldzame gevallen dat dit wel zo is, doen ze het er maar mee. Ik ben momenteel dus puur natuur en dat bevalt prima. Het slechte nieuws is dat vanochtend iemand opperde dat het wel eens aan mijn kappersbezoek kon liggen van vorige week. En inderdaad zijn de problemen nadien gekomen. Nu baren 3 ongeverfde haren mij niet echt veel zorgen, maar daar zal het in de toekomst wel niet bij blijven. Het beeld van oud, grijs en gerimpeld besje dringt zich nu in rap tempo aan me op. Iets minder puur natuur mag ook wel. Help!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten