Kerstdiner

Vanavond wordt het jaarlijks kerstdiner bij Frank op school gehouden. Maandagochtend ben ik, in de vrieskou, braaf meegefietst naar school om me op te geven iets lekkers hiervoor te maken. In hanepoten kalkt Frank pannenkoeken op het papier in de klas. Ik heb er geen zin in, maar het is een van de weinige dingen waarvan ik vind dat ik ze moet doen op school.
Omdat mijn oude borden bedolven liggen onder het oud papier in de kast, serveer ik noodgedwongen op Wedgewood. Als we de klas binnen komen word ik iedere jaar weer getroffen door het prachtige tafereel. Kinderen zien er beeldschoon uit, de klas is sfeervol en super versierd en het eten overtreft alle verwachtingen. Zelfingenomen constateer ik dat mijn pannenkoeken er bijzonder fraai uitzien. Als je iets doet, moet je het tenslotte goed doen, al is het pannenkoeken bakken. Maar ook alle andere gerechten mogen er wezen. Er is voor ieder wat wils. Met liefde en aandacht zijn de tafels gedekt en de kinderen ingedeeld. Frank zit als Don Corleone aan het hoofd, met lichtblauw overhemd en gel in z'n haar.
Als ik afscheid neem en naar de auto loop kijk ik nog een keer de school in. Door een falend gemeentebeleid zitten er wel 10 klassen in noodlokalen, waar de luchtbehandeling veel te wensen over laat en de juffen 's middags met hoofdpijn naar huis toe gaan. Maar als ik alle lichtjes zie, kan ik toch weinig plekken bedenken waar er meer rijkdom is dan hier.