Na mijn tirade van gisteren vind ik dat ik toch nog enige uitleg verschuldigd ben.Zelf had ik namelijk op jonge leeftijd het genoegen van mijn broers te vernemen dat onze goede Sint niet bestond en ik ook nergens bang voor hoefde te zijn. Met deze wetenschap voelde ik mij oppermachtig ten opzichte van klasgenootjes, die duffe liedjes zongen 's avonds en maar niet leken te begrijpen dat die knol nooit zijn evenwicht zou kunnen bewaren op geglazuurde dakpannen. Sukkels!
Caroline en Frank is dit alles dan ook bespaard gebleven. Bij het allereerste besef meteen de kop ingedrukt. Geen enkel probleem, totdat pakjesavond weer voorbij was en ik steevast door de juf op school apart genomen werd. Met een minderwaardige blik in de ogen werd me te verstaan gegeven dat de afwezigheid van de Sint bij ons thuis "not done" was. Pedagogisch onverantwoord en och, och, och, die arme kinderen van mij toch, iedereen een cadeautje behalve zij. Als ik naar ze kijk krijg ik niet echt het idee dat ze minderbedeeld zijn. Zij verheugen zich op de Kerstman, die alleen maar lief, leuk en gezellig is, en waar je zonder dreiging van lijfstraffen en ander onheil gewoon lekker ongecompliceerd cadeautjes uit mag pakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten