Napels

Al tijden wil ik graag naar Napels. Toen ik een jaar of 14 was ben ik met een vriendin en familie een maand lang van Antibes naar Athene gevaren. Deze tocht zal ik mijn leven niet meer vergeten. Op een zeiljacht van maar liefst 18 meter met schipper en kokkin aan boord, heb ik destijds de mooiste baaien gezien, met dolfijnen en zeeschilpadden gezwommen, gesurfd, geskied en ongegeneerd met de vele italiaanse jongens geflirt onder toeziend oog van de oplettende ouders van mijn vriendin. Het was een onvergetelijke reis. Corsica, Portofino, Capri en nog veel meer, ik heb het allemaal gezien. Ook Napels en Pompeï waren onderdeel van de tocht, maar echt veel herinner ik me er niet meer van. Na een week of 3 heb je zo veel gezien en indrukken opgedaan dat het begint te duizelen. Nu na 28 jaar ga ik terug. Kijken of het net zo mooi is als in mijn herinnering. Aan het appartement kan het niet liggen. Gesitueerd in een oud klooster in het centrum is het naar mijn mening het mooiste dat we konden boeken. Nog een maandje wachten en dan gaan we los op mooie restaurants, prachtige uitzichten, kunst en cultuur. Persoonlijk verheug ik me erg op de lange, mooie winkelstraat die achter onze accommodatie loopt en waar ik zeker enkele aankopen zal doen.
Nu schijnt Napels na Palermo ook de maffiastad bij uitstek te zijn, dus de leuke achterafbuurtjes slaan we maar even over en de Cartier laten we ook thuis. Casa del Monaco, here we come!