Mensen die mij iets beter kennen, weten het. Ik heb een hardgrondige hekel aan Sinterklaas. Menig kroost raakt oververmoeid van het slechte slapen, piekerend over cadeautjes en hun misdragingen van het afgelopen jaar. De stuipen op het lijf gejaagd door de dreiging van de zak van Sinterklaas of als de dood voor de roe van Zwarte Piet of Zwarte Piet himself. Welke randdebiel is ooit op het onzalige idee gekomen van een heerlijk avondje. En dan nog maar niet te spreken over de onthulling van het grote geheim rond je achtste jaar, waarbij je je door je bloedeigen vader en moeder, maar ook de rest van de familie jarenlang in de maling genomen voelt, je jezelf afvraagt waar ze nog meer over gelogen hebben, en of ze ooit nog wel te vertrouwen zijn. En dan ook nog de gore moed hebben het een "kinderfeest" te noemen.Steevast hoor ik volwassenen klagen over de tijdsdruk, hoge kosten, het freubelen van surprises vergezelt van vaak tenenkrommend slechte gedichten. Waarbij aangemerkt moet worden dat datzelfde gedicht ook nog menigmaal door de ontvanger van het cadeau verkracht wordt omdat hij of zij het talent mist het met de juiste intonatie voor te dragen.
Maar trek je vooral niets van mijn gemopper aan. Ik wens iedereen weer veel plezier met fout getrokken lootjes, boterletters, ellenlange onleesbare gedichten etc.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten