Vorig jaar op 22 december vlogen we naar Florida voor een mooie reis langs Pompano Beach, de attractieparken in Orlando, een paar dagen op het strand van Naples en de Everglades in, om weer te eindigen in Miami. Het viel toen al niet mee om het land in te komen, en na vele dappere pogingen van Frank om vooral niet in slaap te vallen in de rij bij de douane, ging ie na autohuur uiteindelijk toch ten onder. Omdat Kerst en Oud & Nieuw gevierd moesten worden, had ik Caroline opgedragen een mooie jurk mee te nemen. Je weet maar nooit, voor aan het kerstdiner bijvoorbeeld. Silly me! Op 24 december arriveerde we bij Disneyland. Dit was een uitermate gelukkige keuze omdat het een van de laatste dagen was dat het park tot 11 uur 's avonds open was en het nog enigszins rustig was omdat de rest van de bevolking waarschijnlijk al met kalkoen aan het vechten was in de keuken. Na een wonderschone "electric light parade" lagen we pas om middernacht lokale tijd in bed. Kapot. De volgende dag echter stond Epcot op het programma. Na onze korte nacht stapte we vol goede moed de auto weer in om, naar mijn mening, naar een van de leukste parken te rijden. Rond een uur of 7 waren we wederom gebroken en was het tijd voor ons kerstdiner. Daar stonden we dan; plastic dienbladen met plastic eten erop. Na 3 rondes lopen konden we eindelijk een tafeltje bemachtigen. Naast ons zat een meer dan verveelde afro-amerikaanse familie waarvan vader met z'n hoofd op tafel lag te slapen, 2 broers idem dito en moeders zat een boekje te lezen. Aan de andere kant van onze tafel zat een gezin met 2 kleine histerisch krijsende en oververmoeide kinderen. Na al dit treurigs aanschouwd te hebben zei Caroline ijzig: "Ik ben toch heel blij dat ik mijn mooie jurk heb meegenomen voor het kerstdiner." Als we er nu nog aan denken, schieten we weer in de lach.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten