Soms weet je niet of je nou heel hard moet lachen of juist moet huilen. Neem nou Wesley Verhoek. Ik had nooit van hem gehoord maar nu is hij wereldnieuws door zijn transfer van ADO naar Nottingham op het laatste moment af te blazen. Loser! 'Het voelde niet goed.' Wat een Lulletje Rozenwater.
Mijn sympatie gaat uit naar zijn zaakwaarnemer. Die omschreef het als volgt: 'Ik denk dat er een zekeringetje is zijn hoofd kapot is.' Arme man. Hierbij voorspel ik je dat zelfs met een gros nieuwe zekeringen het lampje echt nooit meer zal gaan branden. En dan Wesley's broer. Zo zielig. Die jongen zal nooit dezelfde kans krijgen als Wesley en boodt daarom aan om de eerste maanden bij zijn broer in Engeland te komen wonen. Die jongen kan wel huilen. Als ik z'n moeder was had ik hem hoogst persoonlijk op het vliegtuig gezet, met broer en al. Om vervolgens een straatverbod met een straal van 50 kilometer bij de rechter aan te vragen.
En weet je wat nog het allerergste is? ADO is 'blij verrast'......... Toch maar huilen.
1 opmerking:
Is dit nu een gevalletje "huilie huilie"?
Een reactie posten