Vrij

Na aanvankelijk met de auto verstrikt te zijn geraakt in de drukte van het centrum van Amsterdam door een afgesloten IJ-tunnel, arriveerde ik eindelijk ruim 20 minuten te laat bij restaurant Stork. Het was er nagenoeg leeg maar onverwacht brandde de zon flink op het terras en hebben we tot een uur of 5 heerlijk van het uitzicht genoten. Geen slecht begin van een weekje vakantie.
Die vrije tijd is hard nodig na de voorbije weken van buffelen. Maar met resultaat. Volgende week voegt de nieuwe stagiair zich bij het team waarmee we in Amsterdam weer helemaal op sterkte zijn. De stagiair is marrokaans evenals zijn twee voorgangers waarvan een inmiddels een vaste aanstelling heeft gekregen. Een doorn in het oog van een van onze techneuten die, naar ik vermoed, een foto van Pim nog altijd boven zijn bed heeft hangen en heimelijk verliefd op hem is. Ik weet niet wat de jongens in hun vrije tijd doen maar ik heb de gedachte aan een terroristische cell uitgesloten.
Enfin, de troepen worden aangevoerd door een lesbiënne. Een zo doortastend en assertief dat ze waarschijnlijk geen kracht meer hebben voor een stormbaan aan het einde van de dag, al zouden ze willen. Als het amerikaanse leger tegenover Bin Laden gefaald zou hebben, zou zij een goed alternatief zijn geweest. Vergeleken met haar directheid ben ik een lief katje. Onverschrokken maar erg leuk en een harde werkster. Dan hebben we nog een oude dove techneut waarbij het onmogelijk is zelf nog een gesprek te voeren als hij aan de telefoon zit. De subsidie-aanvraag loopt nog. De rest bestaat uit deugdzame huisvaders en -moeders waar ik mezelf dan voor het gemak ook maar toe reken.
Al met al ben ik tevreden. Nu maar hopen dat het zo blijft.