Timidezza

Voor wie denkt dan Danielle altijd zo onverschrokken is als ze doet voorkomen, hier het verhaal van een 'gast-blogger'. Wanneer je tot tien uur kunt ontbijten en om vijf voor tien wakker wordt, heb je twee mogelijkheden: ofwel niet meer gaan, ofwel ongewassen en ongekamd in willekeurig bijeengeraapte en ietwat gekreukte kleding gaan. Wij kozen voor het laatste. Na een snel ontbijt besloten we meteen maar eens polshoogte te gaan nemen op de vierde verdieping van ons hotel, waar zich een mooi dakterras zou bevinden. Daar aangekomen bleek er net een serieuze conferentie te zijn begonnen, waarbij de spreker vreselijk zijn best deed ruim 50 strak in het pak zittende mannen met zijn verhaal te boeien. Het door ons gezochte dakterras kon slechts bereikt worden door dwars door de conferentiezaal te lopen. We besloten dus maar rechtsomkeer te maken, echter, de laatkomer waarmee we in de lift naar boven waren gekomen vond dit onzin en zou ons wel even naar het terras begeleiden. Voor ik het wist keek ik uit over stad en strand en werd vriendelijk verwelkomd door Roberto en Giorgio, twee conferentiegangers die duidelijk liever op het terras stonden dan in de zaal te zitten. Maar... waar bleef Danielle? Achterom kijkend zag ik haar als aan de grond genageld staan, duidelijk onwillig de zaal door te lopen en zelfs langzaam naar achter stappend richting mogelijke vluchtweg. Gelukkig waren daar de vele mannen, die het eigenlijk raarder vonden dat ze in de hal bleef staan dan dat ze 'in pyjama' de conferentie zou gaan verstoren. Er werd dus direct actie ondernomen en tussen twee mannen in werd ze zeer tegen haar zin en onder enorm leedvermaak van mijn kant naar het terras gebracht, waar Roberto haar nog hartelijker verwelkomde dan bij mij het geval was. De volgende vijftien minuten heb ik genoten van een enorm verlegen Danielle, kan zelfs wel zeggen dat ik zelden iemand zo verlegen heb gezien (en dan ook nog eens iemand waarvan ik het zeker niet verwacht had...). Gelukkig werd op het moment van opperste verlegenheid Roberto weggeroepen om de zaal te gaan toespreken: een mooi moment voor onze exit!