Nog een laatste stukje over afgelopen week en dan beloof ik dat ik er echt over op hou.Terwijl we braaf hobbelend in een klein busje Marieke haar groep naar het vliegveld in Bologna begeleidden, had ik met enkele van de reizigers een geanimeerd gesprek.
De leuke heer op de stoel voor mij hield het midden tussen Willem Oltmans en Jan Terlouw.
Toen hij hoorde dat ik vorig jaar in Napels en op het eiland Procida was geweest, haakte hij gretig in. Hij profileerde zich als echte Italiëkenner, en wist veel over het land en de opgravingen in het zuiden, waar ik zo graag nog eens een maandje door zou willen brengen.
Mijn troef was echter het eiland Ponza. Het behoort tot de Pontijnse eilanden en ligt schuin onder Rome in de Tyrreense zee. Het is prachtig. Ik ben er ooit met een zeilboot heen geweest en hoorde van mijn leraar italiaans vorig jaar dat het bij Nederlanders niet of nauwelijks bekend is, laat staan dat ze er geweest zijn.
Het werkte. Even leek hij helemaal uit het veld geslagen toen hij moest toegeven hier nog nooit van gehoord te hebben. Maar niet veel later herstelde hij zich door te roepen: "Maar ik heb ooit een dooie paus gezien! Met rode slofjes aan."
Hij was per toeval in 1978 in Rome toen Johannes Paulus I na 33 dagen al het loodje legde.
De strijd was in gelijkspel geëindigd. Zijn dooie paus tegen mijn onontdekte eiland. Hij kon er hartelijk om lachen.
De foto heeft er niets mee te maken maar is leuk omdat hij gemaakt is in ons Riminese hotel waar alle kamers verschillend zijn en een dergelijke muurschildering hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten