Koopje

Marieke, bedankt voor het gastblog van gisteren. Hoop snel weer ergens met je op een mooi terras te staan (misschien koop ik zelfs wel een nieuwe pyjama), maar ondertussen zit het er voorlopig weer op voor ons. Met een laatste fietstochtje naar de wijnboerderij in Torreglia besloten we wederom een heerlijk weekje.
In tegenstelling tot vorig jaar konden we ditmaal het fietspad feilloos vinden, waardoor onze overlevingskans met zo'n 90% toenam. Echt, geloof me, fietsend in Italië begrijp je niet dat er nog italianen aan de start bij de Tour verschijnen.
Het oude wijnechtpaar (70 en 75 jaar), waar we genoegelijk een flesje wegwerken, houdt er mee op. De boel wordt verkocht. We hebben plechtig beloofd in september nog een laatste bezoek te komen brengen. Diegene die nog een mooie spot zoekt, kan voor circa 7 miljoen euro hier zijn slag slaan.
Thuis gekomen vallen kou en regen rauw op m'n dak, maar maakt de beschutting van Caroline en Frank, die ons bij aankomst op Schiphol staan op te wachten met de auto, weer een hoop goed.
Voortvarend zet ik de volgende dag de Smeg op zijn definitieve plaats in de keuken en ruim de rest van het huis op. Als Appie vanavond komt, wordt ie gevuld en gaat alles weer z'n gangetje. Morgen eerst een afspraak bij de kapper en later op de dag een sollicitatie. Woensdag nog een en 's avonds met Annemarie naar Marc-Marie Huijbregts. De wereld draait door maar ergens knaagt er iets.
Het prikbordgevoel misschien?