In 1975 bracht Supertramp de lp Crisis? What Crisis? uit. Misschien niet hun beste album maar dat doet nu niet ter zake. De titel is belangrijker. Die zoemt als een honingbij tussen mijn oren telkens als ik op de zuidas vertoef. En dat is regelmatig.Naast de verplichte afspraken die afgelegd moeten worden, kom ik er ook om te lunchen. Ons kantoor bevindt zich op knikkerafstand en tegenwoordig wordt een van de panden bewoond door mijn eerdere broodheer, dus huist Marieke daar nu. Als je door het gebied wandelt, merk je dat het er leeft. In niets lijkt het meer op het dooie, kille kantorenpark met louter yuppen zoals een paar jaar tevoren. Je vindt er tandartsen, winkels en de horeca heeft een enorme vlucht genomen. Op iedere hoek van een willekeurig gebouw vindt je een eetgelegenheid. Van simpel tot chique. En dat maakt het leuk en levendig. De kwaliteit is doorgaans goed en zonder uitzondering zitten ze allemaal stampend, maar dan ook werkelijk stampend vol. Hier geen crisis. Geen spoortje van te bekennen. Zelfs de gevoerde gesprekken hebben niets van die strekking. Wel vakanties, nieuwe auto's en huizenjacht. Het oogt soms wat surrealistisch. En ongeveer net zo ongeloofwaardig als de platenhoes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten