Pakketje

Gisteren ging al vroeg de bel. Het was de TNT-bezorger met Frank z'n nieuwe BlackBerry. Dubbel en dwars verdiend met een mooi eindrapport.
'Bent u joods', vroeg hij.
Nee. Hoezo?
'Omdat joodse mensen niet mogen tekenen op zaterdag. Meestal bel ik daar dan ook niet aan of laat het pakketje voor ze achter op de trap', zo vertelde hij.
Er ging weer een nieuwe wereld voor mij open. De jongen die voor me stond was geen TNT-eendagsvlieg maar een die zijn pappenheimers kende en hier al lang in de rondte liep.
Ik verzekerde hem dat ik niet gelovig was en hij te allen tijde bij me aan kon bellen, ik de deur voor hem zou openen en zijn ontzettend onhandige apparaatje zou tekenen. Maar mijn nieuwsgierigheid was gewekt en ik vroeg hem: 'Ik kan dus ook niet bij ze op de koffie of komen eten?' Het antwoord was nee. De zaterdag was enkel voor gebed en rust. Volgens hem was het hele blok huizen aan deze kant van de straat zo goed als joods.
Ik wist niet of ik blij of bang moest zijn. De keuze voor mijn woning was enkel gestoeld op neutrale criteria die mij blijkbaar midden in een joods bolwerk hadden gebracht. Niet dat dat enig probleem is want de straat is heerlijk rustig. Totdat Gretta het natuurlijk op haar heupen krijgt en ik waarschijnlijk als eerste aan de beurt ben.
Omdat de jongen een gekleurd uiterlijk had vroeg ik hem welk geloof hij aanhing. 'Geen enkel,' was het antwoord. 'Ik ben hier om een of andere reden en probeer een zo leuk en goed mogelijk leven te leiden.' Heerlijk. Nuchter én een gezond verstand.