Vrijdag was ik enigszins verdwaald in Sophia, een van de zeven Ron Blaauw-protégé's in Amsterdam en omgeving.De buurt is mooi en de zaak oogt prachtig. Afgezien van een paar voorbijtrekkende wolken stonden we heerlijk in de middagzon op het terras. Erg druk was het niet maar dat zal zeker iets met de zomervakantie te maken hebben gehad. De wijn smaakte heerlijk en dit alles in ogenschouw nemend, stond ik me dan ook af te vragen waarom ik er niet graag kom.
Helemaal precies kan ik m'n vinger er niet op leggen maar ik denk dat het komt door de erg zakelijke achtergrond van de restaurants. In rap tempo worden ze volgens een bepaalde formule ingericht, waarna er een keukenbrigade en bedienend personeel in wordt gedumpt. Voor wie deze zaken regelmatig bezoekt mag duidelijk zijn dat dat lang niet altijd werkt. De onpersoonlijkheid die in toeristische gebieden waarschijnlijk geen enkel probleem oplevert, doet dat hier wel. Er is geen eigenaar die met genoegen en aandacht voor zijn clientèle door de zaak heen loopt, bijstuurt waar nodig en de puntjes op de i zet. Ik vermoed dat RB er hooguit vier keer een voet over de drempel heeft gezet. Een bedrijf zonder ziel; liefdeloos en zakelijk. Voor een ander misschien geen probleem maar niet mijn ding.
Het enige waar ik helemaal weg van ben, is de prachtige poster van Sophia Loren die boven de trap bij de bar hangt. Voor zoveel schoonheid wil ik er best nog wel eens een wijntje drinken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten