Dit is al met al een beetje vreemde vakantie geworden. Geen buitenland en Frank als grote afwezige. Vandaag komt ie eindelijk terug, de verloren zoon. Caroline en ik blij. Het blijft erg onwennig voelen zonder irritant gepingpong in huis. Toen we gisteren na een middag shoppen in Den Haag in Loetje belandden, bedacht ik me ineens dat een van mijn oudste wensen waarheid was geworden.
In mijn pre-ouderlijke fase leek niets me namelijk leuker en cooler dan met een grote zoon of dochter in de kroeg te staan. Wel vroeg ik me vertwijfeld af of zij dit dan ook wel konden waarderen. Destijds kon ik me al voorstellen dat mams mee de kroeg in nou niet bepaald het toppunt van cool zou zijn.
Gisteren stelde ik echter tevreden vast dat het geen enkel probleem oplevert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten