Jaws

De hele dag loop ik met dit haaienmuziekje in mijn hoofd. Je weet dat er iets gaat gebeuren maar het is nog niet duidelijk of het surfboard straks doormidden is, je been eraf ligt of dat het slechts een grapjas met een vin op z'n rug is.
Mijn haai heeft de vorm van een nieuwe baan. Na drie stappen vooruit en een naar achteren, stijgt de spanning nog steeds.
Het doet me denken aan mijn entree bij ONG. Hier hadden ze aanvankelijk ook zo hun bedenkingen toen ik bij mijn eerste sollicitatiegesprek hoogzwanger naar binnen struikelde omdat ik door mijn dikke buik de drempel niet meer kon zien. Onderuitgezakt door de zware last zat ik zuchtend en puffend in de grote directievergaderzaal en prevelde tegen de toenmalig directeur dat mijn frans helemaal zo slecht niet was. "Voulez-vous coucher avec moi" was tenslotte uit mijn tijd. Het zweet brak me uit bij de gedachte dat ie me werkelijk op de proef zou stellen. Dat gebeurde niet. Wel vreesden men, door slechte ervaringen wijs geworden, dat ik na mijn verlof niet meer terug zou keren wegens bekkeninstabiliteit of ander ongemak. Ze overtuigen van het tegendeel werd lastig. Het werd een gok en een gelukkige voor beide partijen achteraf gezien.

Langzaam hoor ik de muziek weer aanzwellen. Vele gelukkige jaren of toch mijn been eraf....?