Sauna

Om 11.00 gisterochtend afgesproken met Ellen in de sauna. Omdat de vertrouwde sauna in Oud Valkeveen van Wiggert niet langer geopend is, zoeken we onze toevlucht in Soesterberg. Het geheel ziet er veelbelovend uit. Diverse sauna's, stoombaden, veel douches en een prachtige tuin met groot zwembad erin. De bubbelbaden negeer ik altijd omdat ik het idee heb, zodra ik daarin stap, dat ik van alle kanten aangevallen wordt door bacterieën die heerlijk en ongestoord gedijen in het legionellatemperatuurtje en dan gniffelend op hun gemak mijn gezonde huidje binnen slenteren.
Goed gehumeurd stappen we na de koffie en gedouchd te hebben geheel naakt de buitensauna in; eindelijk weer lekker bijpraten en tot 's middag 4 uur de tijd; ongekende weelde. Het is er groot en stil. De paar mensen die er zitten spreken geen woord. We nestelen ons op een mooi plaatsje in de hoogste regionen en gaan helemaal op in het gesprek. Al kakelend gaat er een kwartier voorbij. Het feit dat alle gesprekken over werk, vrienden en bekenden ongevraagd bij de overige saunagasten binnenkomt, deert ons niet. We zijn tenslotte niet anders gewend. Maar meestal haken er wel een paar in en hier blijft het angstvallig stil. Als ik omkijk wordt me al snel duidelijk gemaakt waarom. De 'torte' naast me legt op belerende wijze haar wijsvinger voor haar mond en zegt sssst... Ik voel direct het bloed vanuit mijn tenen naar boven stijgen tot in mijn hoofd alwaar het binnen 1 seconde begint te koken. Terwijl ik bedenk wat ik het liefste met mijn buurvrouw zou willen doen - met d'r kop in de toiletpot of gewoon ordinair d'r tanden uit d'r bek rammen - informeer ik, mijzelf in bedwang houdend, wat precies het probleem is. Het blijkt dat we wel mogen praten maar op fluistertoon. Ellen kijkt me angstig aan, al bij voorbaat wetend dat ik me niet aan deze ongeschreven voorschriften ga houden. Daarna begin ik op luide toon een verhandeling over dat het onze bedoeling was de boel een beetje op te fleuren hier in huize Avondrood en dat mijn vriendin en ik slechts gewend zijn aan gezellige sauna's. Het werkt; binnen de korste keren kijken ook de andere klanten mij vernietigend aan of verlaten de ruimte. Aangemoedigd door deze gunstige ontwikkelingen zet ik mijn kruistocht voort, ze zullen weten dat we geweest zijn! Hardop poch ik tegen Ellen, die me nu heel ongelukkig aan begint te kijken, maar omdat ze me al zo lang kent weet dat dit onvermijdelijk was, dat ik de rest ook nog wel weg krijg.
Na de lunch beginnen we lol in het spel te krijgen en kijken triomfantelijk in de rondte als we achtereenvolgens het turks stoombad en de binnensauna van mensen hebben weten te ontdoen. Ze kunnen ons wel wurgen maar dat is dan ook exact de bedoeling. Na onze laatste treiteraktie bij het afrekenen nemen we lachend afscheid en besluiten de volgende keer naar Putten te gaan.