Hebbes!

Ja, ik ben een vrouw, maar nee, ik houd niet van winkelen. Voor mij is winkelen een ware marteling. Op altijd de verkeerde tijden (omdat ik op de juiste tijden geen tijd heb) je tussen drommen mensen heenworstelen, die alle tijd van de wereld lijken te hebben. Rustig banjeren ze van etalage naar etalage, onderwijl gezellig kwebbelend over wie en wat en "dat het toch ook wel belachelijk is dat...." Het intereseert me niet en liever ook bespaar ik mezelf de pijn van het te kleine pashokje in gezelschap van 3 nieuwe broeken waarvan ik bij voorbaat al weet en zie dat ze niet bestemd zijn voor vrouwen met taille, billen en heupen. Waarna de lijdensweg naar de kassa volgt om te veel geld uit te geven voor iets dat eigenlijk niet past maar bij gebrek aan beter toch noodzakelijkerwijs aangeschaft moet worden.
Er zijn echter uitzonderingen. Bijvoorbeeld Parisi op Sicilië. Daar loop je voor je plezier nog een keer binnen om kwijlend al het moois aan tassen en schoenen van de italiaanse designers in je op te nemen. Alles keurig uitgestald in een van de overzichtelijkste en fraaiste winkels die ik ken. Een enkele keer koop ik ook iets. Het is een aderlating waar je nog maanden boete voor moet doen maar dan heb je ook wat. Van al mijn onverantwoorde aankopen heb ik namelijk vreselijk veel plezier. De kwaliteit is geweldig en ik raak niet snel op iets moois uitgekeken. Omdat Sicilië vorig jaar niet in de agenda stond, moest ik het met de Tod's winkel in de PC doen. Daar zag ik een tas waar ik op slag verliefd op was en ik was aan de beurt vond ik.
Kijken, dralen, weglopen en het internet afspeuren. Het is niet gelukt. De tas was 'way over budget' en nu is ie niet meer te koop. Min of meer een beetje met opzet. De tas was prachtig maar niet echt praktisch en veel geld uitgeven is een ding, maar dan wel voor iets waarvan ik in lengte van jaren lol van heb. Daarom is het deze geworden. In zomertint met eindeloos veel vakken voor kaartjes, sleutels en telefoon, met en zonder rits. Wat is ie mooi hè?