Ondanks het verdrag van Schengen en het feit dat iedereen maar roept dat je nauwelijks nog een paspoort nodig hebt, wordt er op Schiphol wel 3 keer naar gevraagd als ik naar Napels reis. Identificatie hè, dame, grijnzen ze allemaal. Ja, ja en vervolgens moet je half strippend door het poortje heen, waarbij ik altijd nog steevast begin te piepen. Dan bliept een vrouwelijke beambte met apparaat nog vrolijk een keertje over me heen waarna ik door mag lopen (?), begrijpen zal ik het wel nooit. Nu verliep mijn paspoort op 20 februari en dus maar snel een nieuwe aangevraagd voor skitripje Zwitserland volgende maand. Met dank aan de VS laat ik bij de plaatselijke fotoboer een zouteloze, volledig aan de normen voldoende, pasfoto maken. Met tranen in mijn ogen bekijk ik het resultaat. Holleeder zou trots op mij zijn, afgebeeld als Ma Baker pas ik naadloos in zijn vermeende criminele organisatie.De nieuwe aanbouw aan het gemeentehuis van Ouderkerk blijkt een hele verbetering. Ruim opgezet en hoge plafonds. De wachttijd is kort en een vriendelijke dame vraagt me of ik mijn oude paspoort nog terug wil. Graag! Met drie grote gaten erin gestansd stop ik hem in mijn tas. Als ik weer buiten sta bekijk ik het verlopen document met weemoed. Mijn oude pasfoto oogt stukken beter dan de nieuwe en het fotootje van mijn kleine Frank, toen nog bijgeschreven, is helemaal lief. Die kon ik toch niet in een anonieme prullenbak laten verdwijnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten