Naar aanleiding van mijn blog kreeg ik afgelopen weekend van Marieke dit boek in handen. Zij is al jaren een enorme fan van Bob den Uyl en heeft zelfs een handtekening van de man. Helaas is ie niet meer. Helaas omdat ik na het lezen van 1 hoofdstuk meteen "hooked" was. Wat kan deze man ontzettend brilliant schrijven! Reizend door Europa per bus, trein en fiets weet hij van alle triviale dingen een item te maken. Gelardeerd met eigen theorieën en zelf ontwikkelde filosofieën waar ik me erg bij thuis voel en veelvuldig om moet lachen. Iedereen die reist zal de vele situaties op trein- en busstations en het onderhandelen met onwillige lokettisten direct herkennen. Wie kent niet het vergeten van reisbescheiden, verliezen van geld en na een vermoeiende dag aankomen in een restaurant waar een norse eigenaar een bord met vieze smurrie voor je neus flikkert, waar je dan ook nog teveel voor moet betalen. Alle rampscenario's komen aan bod. Vele paarse krokodillen kronkelen hier door het boek en lachen je in je gezicht uit. En Den Uyl weet het in feilloze bewoordingen neer te zetten. De opmerking van Marieke dat mijn schrijfstijl wel iets weg heeft van deze meester van het alledaagse zullen we maar snel vergeten. Ik zou dolgraag willen dat ik zo zou kunnen schrijven. Het hoogst haalbare is misschien dat ik bij vlagen zijn niveau kan benaderen. Het lijkt me geweldig. Het zal me er ook niet van weerhouden verder te gaan, ik knoei rustig door zolang ik er plezier in heb. Toen ik op internet een foto van Bob den Uyl vond, kon ik jullie deze toch onmogelijk onthouden. Kijk ernaar en verwonder je; toch niet bepaald het gezicht en de uitstraling van een man die je tot onbedaarlijk lachen kan aanzetten, al zie ik 'm wel op z'n semi-racefiets door de heuvels en bergen van Frankrijk en België fietsen. Ik ga weer verder in mijn boek. En als het uit is, de volgende.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten