Wienerwald

Een uitstekende actie van Annemarie was het. Om op de avond dat we afgesproken hadden twee plaatsen te reserveren voor de voorstelling Wienerwald van het Bostheater. Ook alle versnaperingen waren al verzorgd. Toen ik aankwam hoefde ik enkel de door haar gevulde tas met spullen nog maar mee te nemen en we konden gaan.
Het was warm. Op de derde rij kregen we een riante plaats toegewezen. Onder de luxe picknick die we tot onze beschikking hadden praatten wij bij en zagen de overige bezoekers binnen druppelen. Duidelijk was dat de 1000ste voorstelling niet ongemerkt voorbij zou gaan en een half uur voor het begin was het inschikken geblazen.
Buiten naar toneel kijken blijft een dynamisch gebeuren. De regisseur en acteurs van Wienerwald hadden het goed begrepen en nutten het podium ten volle uit. Na afloop kwam het onvermijdelijke persmoment en voor de gelegenheid was er een disco. De discjockey deed erg zijn best maar was overduidelijk zijn subsidie kwijtgeraakt. De dansende meerderheid ontging het waarschijnlijk. Hun voeten, eindelijk bevrijd van geitenwollen sokken, verplaatsen zich ongecoördineerd over de vloer. Het was zonneklaar dat ze zich deze buitenkans niet lieten ontnemen.
We keken elkaar aan. "Zo laat al! Ik moet me moeder nog uit bad halen."