Alleen al het feit dat ze techneute binnen ons bedrijf was maakte haar bijzonder. Daarnaast had ze een knap gezicht, een mooi figuur en was altijd beschaafd. Geliefd bij iedereen en omringd door vrienden. Kortom, een jonge vrouw die op het eerste oog alles meeheeft en een riante toekomst tegemoet lijkt te gaan.
Deze week maakte ze een einde aan haar leven. Waarschijnlijk zorgvuldig gepland tijdens de twee weken vakantie die ze had opgenomen. Slechts achtentwintig jaar werd ze.
Het bericht kwam aan het einde van de dag en maakte dat mijn wodka-jus als medicijn smaakte. Terwijl in mijn hoofd het pas verworven nieuws bleef echoën gleed iedere koude slok, als bewijs van leven, bewust de slokdarm door mijn maag in. Marieke arriveerde niet veel later in Het Oude Dykhuys en ik was dankbaar voor de afleiding. Het restaurant voelde goed en ik kon mijn ongelooflijke verhaal kwijt.
Eigenaar en bediening hadden er veel werk van gemaakt. Geen standaardmenu, zoals gewoonlijk tijdens restaurantweek, maar er viel daadwerkelijk nog iets te kiezen. We kozen allebei voor iets anders met een lekkere fles wit er bij. Ik heb eigenlijk geen minpuntjes gedurende de avond kunnen ontdekken. De borden waren mooi opgemaakt, het eten was verfijnd maar niet te ingewikkeld. De bediening alert en sociaal vaardig.
Omdat ik altijd op zoek ben naar plekken waar ik tegen gunstige voorwaarden ongestoord een paar uur door kan brengen, zal ik hier met mooi weer zeker een keer op het terras neerstrijken. Want wie heeft er nou ooit gehoord van Lisserbroek? Ik niet.
1 opmerking:
Shit zeg. Prettig dat je uitje een beetje afleiding heeft gegeven...!
Een reactie posten