Je kunt eten en eten. Het verschil tussen die twee werd weer eens erg duidelijk in deze restaurantweek.Op een goede lokatie en met een mooi terras aan het water zou De Lokeend in Vinkeveen toch een prima plek moeten zijn om nog een keer terug te keren. Toch zal dat niet snel gebeuren.
Iets mis met de gerechten? Nee, helemaal niet. Het voorgerecht vond ik een pietsie te zwaar, maar dat is persoonlijk. De kreeftenbouillon was ronduit heerlijk, mijn eendje als hoofdgerecht goed mals en zag er mooi uit, en de zoetigheid heb ik verruild voor kaas, waar ook niets op aan te merken was.
De onverwachte gast aan onze tafel, die halverwege aanschoof, dirigeerde onze bescheiden, maar niet onsmakelijke rode wijn naar het land der slaversierders en bestelde een fles die aanmerkelijk beter smaakte maar dan ook minimaal acht keer zo duur was.
Het grote bezwaar zat in de bediening. Opgeprikt en pretentievol.
De deur zwaaide overdreven open bij aankomst. Vervolgens twijfelde de grote baas tot twee maal toe naar welke tafel hij me nou zou brengen, zodat ik evenzoveel keren ongemakkelijk fluitend midden in de zaak naar het plafond stond te staren alvorens hij eindelijk besloten had. Ik moest mijn blazer, shawl en tas ongeveer met mijn leven verdedigen om ze niet af te hoeven geven en kon me nog net op tijd bedwingen echt onaardig te worden. Doe normaal!
Het was leuk, maar voornamelijk door de mensen aan tafel en het onvermijdelijke belachelijk maken van de restaurantweek door onze ongenode maar welkome gast.
"Kunnen we nu echt iets lekkers krijgen? Iets buiten de restaurantweek."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten