Het gebeurt zelden dat ik geschokt ben door het overlijden van een bekende nederlander. Mensen in mijn directe omgeving vind ik een stuk interessanter en meestal betreft het een oud-politicus waarvan de naam nog vaag in m'n achterhoofd een belletje doet rinkelen, waarna ik zonder blikken of blozen overga tot de orde van de dag.Vandaag is anders. Dinsdagavond is Adriaan Jaeggi overleden en vraag ik me maar weer eens af waarom de leuksten toch zo jong dood gaan. 45 jaar.
Zoals vaak met getalenteerde mensen het geval is, kon hij niet alleen fantastisch schrijven, maar tevens goed koken en trombone spelen.
Nu heb ik me voorgenomen niet te vertellen hoe ongelooflijk kut ik dat vind, maar door te linken naar, naar mijn bescheiden mening, een van zijn leukste columns die in de Volkskrant zijn gepubliceerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten