Vrijdagmorgen vroeg vertrekken we om Frank naar zijn vakantieadres te brengen. Maar de avond daarvoor zijn we in de Toneelschuur in Haarlem te vinden voor de eindvoorstelling van Caroline.Vele malen heb ik haar op het podium zien dansen, en toch zal ik er op de een of andere manier nooit aan wennen. Zodra ze opkomt verander ik op slag in een sentimentele trut. M'n maag draait om; een onbeschrijfelijk gevoel dat het midden houdt tussen een hevige verliefdheid en ernstige misselijkheid. Tranen springen spontaan in m'n ogen en ik kan enkel maar heel trots zitten zijn. Waarschijnlijk ook omdat ik zelf het ritmegevoel van een bejaarde zeeslak heb.
Na al die jaren en al die voorstellingen lukt het me maar niet mezelf in de hand te houden en de vergelijking met de Fisherman's Friendreclame dringt zich in hevige mate aan me op.
Dat wordt nog wat als ze gaat trouwen en god beware dat ze ooit een kind krijgt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten