Etentje

Stel je voor. Je gaat met een paar mensen uit eten maar een van de disgenoten spreekt van te voren met jou af om het vanwege een klein persoonlijk financieel crisisje, weliswaar tijdelijk maar toch, budgettair binnen de perken te houden. Met andere woorden; het dagmenu en de huiswijn. Helemaal niets mis mee en bovendien kwam het mij ook niet slecht uit.
Het plan leek zo makkelijk uit te voeren. Leek. Want het door mij verkozen restaurant bleek een ster te hebben. Wist ik écht niet! En toen tijdens het aperatief de eigenaar/kok vroeg of ie ons mocht verrassen, waren we zo druk in gesprek dat we volmondig riepen dat dat geen enkel probleem was.
Bij de vijfde gang zag ik iemand tegenover me wit wegtrekken. Mijn goede voornemens lagen toen allang op het kerkhof. "Ja ober, doet u nog maar een flesje wijn." Tijdens de zevende gang werd het gezicht ronduit ongelukkig en kreeg ik de slappe lach. Ik probeerde geruststellende blikken over tafel te werpen maar die misten, door mijn geamuseerde blik, duidelijk doel. De gerechten bleven komen en we aten vrolijk verder.
Het was erg gezellig en denk nou niet dat de avond enige consequenties had. Uiteindelijk is alles goed gekomen.