Rust en ruimte

Na een week vol domme secretaresses met  zilveren Uggs, pakken met papier om in te vullen, een hele gezellige barbecue, kennismaking met het Reigersbos (brrrr...) en stadsdeel Zeeburg (tsja..) reden we gisteren, met een paar flessen wijn in de auto, richting Friesland voor een dagje zeilen.
Ik was vergeten hoe de afsluitdijk er uit zag maar met de borden 130 aan weerszijden schoot het lekker op en voer de zeilboot al snel tussen de andere boten in. Deze dag was er geen drukte. Geen opdringerig volk en oneigenlijke werkverzoeken. Mijn gastheer had alle noodzakelijke voorbereidingen getroffen zodat het mij aan niets ontbrak. Geen idee waar we naar toe gingen of hoe laat weer terug. Enkel het geluid van de boot die door het water gleed en de touwen die zachtjes tegen de masten tikten. Op het loungeterras waar we lunchten zou het in Amsterdam helemaal vol gezeten hetbben maar hier was het rustig. De zon voelde heerlijk en het windje was precies goed. Tegen het einde van de middag viel hij bijna weg en dreven we langzaam voort. Zo stil.
Niet gehinderd door het onverwachte zeemansgraf van mijn zonnebril aten we 's avonds in het centrum van een fries gehucht aan de waterzijde. Het was een memorabele dag.