Weinig heb ik een film gezien met zo'n sterke openingsscène als bij dit drama van iraanse makelij. Wat volgt is een verslag van de, soms onmogelijke, keuzes die in het leven gemaakt moeten worden met alle gevolgen van dien. Een blik in het leven van de iraniërs, waar school, ziekenhuis en politiebureau er allemaal eender uit lijken te zien. Waar de koran zo'n belangrijke rol speelt dat iets vaak pas echt telt als men met zijn of haar hand op dit heilige boek heeft gezworen.Door de film heen hoopte ik constant dat er door de hoofpersonen een andere keuze gemaakt zou worden dan te leven in dit zwaar religieuze land waar de mogelijkheden zo beperkt zijn. Tevergeefs natuurlijk.
Het leverde regisseur Asghar Farhadi dit jaar de Gouden Beer op tijdens het filmfestival van Berlijn. En ons een heel opgelucht gevoel toen we de bioscoop weer verlieten en in alle vrijheid in het café terecht konden voor een lekker drankje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten