Koninginnedag is altijd leuk, maar vreemd genoeg had ik er dit jaar net zo veel zin in als in een wortelkanaalbehandeling. Blij dat ik even niets hoefde, voelde ik me dan ook niet geroepen mijzelf in mensenmassa's te storten en wimpelde de uitnodiging om donderdagavond de stad al in te gaan vriendelijk af.Gistermiddag kwam ik er echter niet onderuit en fietste richting het lawaai op de Amstelzijde. Ongezellig was het er niet en zelfs de witte wijn was van drinkbare kwaliteit. Wel met veel ijs er in natuurlijk. Alle oude bekende waren aanwezig en een travestiete nep Diana Ross in blauwe glitterjurk op het podium playbackte stelselmatig uit de maat. Aan de overkant van de Amstel kweelden de drie J's over de straten. Het dorpsfeest voldeed dus geheel aan de verwachtingen.
Tegen zevenen had ik een gehoorbeschadiging opgelopen en stelde voor om in de stad wat te gaan eten. Daar werd het leuk. De chique Apollolaan lag bezaaid met de achterblijfselen van Koninginnedag. Het was een prachtige aanblik en had iets weg van een surrealistisch schilderij.
Op het grasveld waren door goedwillenden containers geplaatst maar het had niet mogen baten. Overal waar je maar keek was rotzooi. Het contrast met de kapitale woningen en verzorgde tuinen was levensgroot. En al zullen de bewoners er heel anders over denken, ik vond het mooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten