Het is weer zover.Auto's langs de kant van de weg, klokgelui op de Waalsdorper Vlakte, een bedrukte Bea op de Dam met Max en Willem in haar kielszog, die allebei ook niet al te vrolijk kijken, de stad niet in of uit kunnen, een tonnetje beveiligingskosten, stemmige muziek, bergen fijne oorlogfilms in je vrije tijd, tientallen bloemisten die hun omzetcijfers rechttrekken, weer twaalf veteranen minder dan vorig jaar, twee minuten niet mogen praten en vooral heel veel volwassenen die zeggen opdat wij niet vergeten en je daarbij indringend en bestraffend aankijken.
Nodeloos te zeggen dat ik geen fan van deze jaarlijkse poppenkast ben. Maar goed, ik zeg al niets meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten