Wat gebeurt er als een van je homofiele collega's afscheid neemt in een amsterdamse kroeg?Bijkbaar heel veel vreemde dingen.
Bij de grappig bedoelde uitreiking van 'de roze microfoon' als prijs voor de beste homofiele vastgoedman ging het al goed mis. Tussen de genomineerden verscheen een keurig getrouwde collega met twee kinderen, die op dat moment door zo'n 80 man bijzonder vreemd werd aangekeken. De vergissing ging echter geheel voorbij aan de presentator die er vervolgens nog een schepje bovenop deed en de persoon in kwestie flink uitlichtte in de geknutselde sheets. Levensgroot verscheen hij op de door beamer aangelichte muur en wederom kromp iedereen in elkaar. De microfoon kwam, evenals een, vers uit de Achterhoek getrokken, fake Frans Bauer en kijk aan: de polonaise was geboren.
Ten tijde van al dit moois werd de nagelnieuwe auto van een andere collega leeggeroofd en reed ik rond half 10 achterop de fiets bij iemand eindelijk naar iets te eten toe.
Iedereen in rep en roer de volgende dag. De geleden materiële en emotionele schade werd breed uitgemeten, klachtencodecommissses in het leven geroepen en de een na de ander sprak er schande van. Vreemd genoeg blijken dit dan altijd de mensen te zjn met gezinspakken boter op hun hoofd. De aanwezige cliënten konden het best nog wel waarderen maar de dader leek niet onder publiekelijke excuses uit te komen.
Ik heb weinig mensen zo ongelukkig zien kijken na het ontdekken van een fout. Hij scoorde in ieder geval hoog in de 'Even Apeldoorn bellen'-categorie. De praktijk viel mee. Het slachtoffer had zijn wonden al gelikt en was met een telefoontje prima tevreden geweest.
Het zal wel volle maan zijn geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten