'Verrekte mongol'

In december 2010 komt de speelfilm van New Kids uit. Gisteren zag ik een voorstukje.
Volgens sommigen erg schadelijk voor kinderen, zelf kan ik er wel om lachen. De overjarige kanslozen uit Maaskantje zijn zo stom dat je ze gewoonweg niet serieus kunt nemen. Het brabants dialect helpt dan ook niet echt.
Frank lacht spleetogen als hij het er over heeft. En imiteren lukt ook al heel aardig. Af en toe informeer ik voorzichtig of hij wel beseft dat ze niet helemaal tof zijn daar. Hij stelt me gerust en zegt dat hij heus geen bounties in het frituur zal stoppen of meisjes op het strand in elkaar slaat omdat ze wagen aan zijn biertje te komen.
Ik hou 'm in de gaten en wil wel mee naar de bioscoop in december. In verbieden geloof ik niet, wel in kinderen leren omgaan met verleidingen en dit soort rare programma's. Alhoewel overal uitzonderingen op te bedenken zijn.
En als het dan toch mis mocht gaan, dan maar een seksverslaving. In Nederland kan dat best. Arme Tiger.

Chill

Erger ik me normaliter aan het geschreeuw van voornamelijk vaders en overijverige grensrechters bij de wekelijkse voetbalwedstrijd van mijn zoon, gisteren vormde daar een aangename uitzondering op.

Weliswaar dacht de coach van de tegenpartij Zeeburgia, dat hij Ferguson was, een van de grensrechters daarentegen was superrelaxed. De donkere jongen slenterde langs de lijn met de vlag en een blikje Red Bull in de ene hand en een Iphone in de andere. Bellend blikte hij goedkeurend het veld in en stak de vlag af en toe omhoog om aan te geven voor welke partij de bal was.

Toen ik hem goed bekeek lachte hij vier gouden voortanden naar mij bloot en zag ik in zijn nek een flinke tattoeage prijken deels bedekt door rastaharen. Terwijl onze would-be-Alex in het engels naar de spelertjes stond te schreeuwen, kuierde hij lekker door. De zon scheen en het buitenspel leek hem niet echt te interesseren. Het werd 1-1.

Plaag

Kortgeleden las ik dat Carice van Houten niet weet of ze kinderen wil of naar Amerika wil verhuizen.
Nou Carice, ik weet het wel. Ga alsjeblieft en vermenigvuldig je niet. Eén Carice is echt genoeg. Het idee dat er nog meer van dit soort semi-intellectuele minimensen met uitgestreken smoelen en foute brillen rond komen lopen is misselijkmakend.
Zo als zo vaak in Nederland voor komt is een bekende nederlander niet meer van het (film)scherm af te slaan. Zo hadden we eerst Simone Kleinsma die echt in elke musical en tvserie voor kwam. Een tijd lang was het Sophie Hilbrand en nu is er een overkill aan Carice.
Wie Messi is weet Carice niet, bekende ze bij DWDD. Dat ligt namelijk ver onder haar culturele niveau. Natuurlijk kun je je niet met elke willekeurige plebssport bezighouden als je een gevierd actrice bent.
Nu speelt ze zelfs naast Jude Law in de nieuwste film Repo Man en Vredenburg in Utrecht organiseert 'De nacht van Carice'. Ja, erg hè? Er is echt geen ontkomen meer aan. We zullen en moeten van Carice houden, of we willen of niet.
Ik smeek je Carice, ga! En wordt gelukkig of misluk in Amerika, het maakt me niet uit, maar verdwijn.

Hoofdpijn

Nee sorry, geen leuk stukje vandaag, enkel klaagzang en zelfmedelijden.

Wat begon met een heerlijk wit wijntje gistermiddag, eindigde met een zeer matige wodka-jus. Maar blijkbaar boeit dat niet meer zo na twaalfen. Niet gehinderd door het besef dat er vandaag gewoon weer gewerkt moet worden bestelden we er nog een paar.

Ik ben op kantoor maar daar is dan ook alles mee gezegd. Alle kleur is uit mijn gezicht verdwenen, de huurdebiteuren dansen voor me op het papier, mijn maag is duidelijk van slag en als iemand een koffiekopje naast me neer zet, klinkt het of er een sloophamer naar binnen komt.

Met slappe thee, een droog koekje en paracetamol probeer ik de schade enigszins te beperken. Zonder veel succes overigens.

Mea Culpa, morgen beter.

Makelaargepruts

Mijn zoektocht naar een geschikte woning in Amsterdam vordert. Het aanbod neemt toe en de voorwaarden waaraan de woning moet voldoen worden steeds duidelijker. Omwille van Frank ben ik extra kritisch. Zo laten we die ontzettende leuke woning boven een geweldige kroeg in die hele leuke buurt maar voor wat het is en kijk ik verder.

Het laatste huis waar ik serieus een bod op wilde doen is verkocht onder voorbehoud. Tweede keer! Maar driemaal is scheeprecht en ik hou me voor dat ik geen haast heb, anders dan dat ik erg graag uit het bekrompen buurtje weg wil na het zoveelste voetbalincident deze week.

Onder de huidige crisis en de dreiging van het afschaffen van de hypotheekrenteaftrek verwacht ik dat de prijzen voorlopig niet zullen stijgen. Die gedachte wordt ondersteund door de afprijzingen die ik regelmatig voorbij zie komen.

Talloze huizen heb ik inmiddels bekeken en dan kom je bijzondere dingen tegen. Zoals de woning in de Rivierenbuurt waar het toilet centraal in de huiskamer was geplaatst. ???

In dit kader kreeg ik laatst een leuke site van iemand aangereikt; Foute Huizen. Hierop staan al dit soort rariteiten en de veelvuldige missers en het geknoei van makelaars.

Kijk en verbaas je over wat mensen te koop aanbieden en de presentatie ervan.

Bloot

Ik kan maar geen hekel aan hem krijgen. Arie Boomsma, de notoire gedeserteerde naaktslak van de EO schoof gisteren weer eens bij DWDD aan tafel. Dit keer om zijn nieuwe boek over het mannelijk lichaam te promoten dat hij samen met een andere auteur heeft geschreven.

Arie is ruimdenkend en aardig, maar veel te rechtschapen. Ik kan daar normaal slecht tegen, maar op de een of andere manier stoort het me nu niet zo. Een keer in de week presenteert hij Goedemorgen Nederland en ook daar is ie eigenlijk best wel leuk.

Ondanks de tegenwerpingen van Arie om het gesprek 'niet plat' te laten verlopen, is Matthijs een hele andere mening toegedaan. Hij wil het over 'de pik' hebben. Arie's collega schrijver suggereert dat die van hem te groot is om helemaal op de foto te zetten, wat hoongelach oplevert. Arie vindt het niet kies om bloot op de foto te gaan. Te privé, zegt hij. Zelf denk ik meer aan te lang en te dun.

Het wordt een vreemd gesprek. Matthijs laat zich niet van de wijs brengen en vraagt terecht lekker door. Arie is immers vaker naakt gezien geweest dan met kleren aan. Yvonne Jaspers zit verlekkerd naar de foto's te kijken en raakt zichtbaar opgewonden. Ik vind ze redelijk saai. Geen vlekje of haartje te zien en geen grammetje vet. Jezus zelf had er niet beter uit kunnen zien dan Arie.

En toch..., mag ik 'm wel.

PS

Laatst vroeg iemand aan me waar de letters PS voor staan. Uit de vraagstelling begreep ik dat het antwoord 'Post Scriptum' moest zijn, maar bij die zelfde letters denk ik vaak aan hele andere dingen.
Allereerst de zaterdagbijlage van het Parool. Erg leuk, al lees ik ´m wegens tijdgebrek bijna nooit meer. In tweede instantie denk ik aan een ´personal shopper´ en de geneugten ervan.
Met plezier stuur ik Caroline in gezelschap van mijn bankpas op pad. Sinds haar terugkomst hangt er eindelijk weer een blauwe blazer in mijn kledingkast, worden m´n shirts en sportkleding aangevuld en is de mixer in de keuken vervangen.
Maar hét moment van glorie kwam gisteren. Met satanisch genoegen hoorde ik haar opgewekt zeggen dat ze wel met Frank nieuwe schoenen wilde gaan kopen. Van de gedachte dat ik deze kwelling een keer over zou mogen slaan werd ik al vrolijk. ´s Avonds zucht ze en beaamt volmondig dat veel geld uitgeven helemaal niet altijd fijn is, en ze voortaan liever een middag met demente bejaarden gaat klaverjassen. I love it.

Zomerklanken

Gisteren had ik eindelijk weer eens tijd om een beetje muziek te downloaden. Minder bekende maar ook bekende nummers waaronder deze van de cd Supernatural van Santana. Tijdens mijn allereerste popconcert op 15-jarige leeftijd zag ik hem in de IJsselhallen in Zwolle.
Als ik de klanken van dit nummer hoor waan ik me, in licht benevelde toestand, op een mooi strand aan het eind van een bloedhete dag. Mmm, heerlijk.

Alice

Als vijftien jaar geleden iemand tegen mij had gezegd dat ik vrijwillig naar Alice in Wonderland zou gaan in de bioscoop, had ik hem of haar voor gek verklaard. De tekenfilmversie van Disney is namelijk uiterst irritant. Alice praat aan een stuk door met een veel te hoog stemmetje, de bloemen zingen te braaf en het geen-tijd-konijn heb ik lang geleden in gedachten al op alle mogelijke manier geslacht.

Maar de combinatie Burton/Depp blijft onweerstaanbaar. En de regen van de afgelopen roosterloze dagen gaf ons eindelijk de gelegenheid op ons gemak naar de bioscoop te kunnen.

Deze verfilming van het boek van Lewis Carroll is een waar kunstwerk geworden. Je waant je werkelijk in de sprookjeswereld die door het 3D-effect net iets echter wordt. De vondst van Burton om zijn eigen vrouw in te zetten als hartendame was een verrassing. Ze ziet er volkomen belachelijk uit met een veel te groot hoofd op een te klein lijf, maar is daardoor briljant. Zelf had ik geen Anne Hathaway gekozen als witte koningin, maar ach, heel storend was het ook weer niet.

Gewoon lekker gaan kijken en genieten van het decor, spanning, fantastisch spel en natuurlijk alle personages.

Onze favoriet? De Maartse Haas!

Cougaren

Het is in, hip, hot, voor iedereen en sinds kort wordt er zelfs een televisieserie over gemaakt. De cougars rukken op. Niet alleen in clubs maar ook op het schoolplein, werk en lokaal niveau wordt er lustig op los gecougard.

Het geheim? Een onderzoekje in de eigen gelederen leverde het volgende antwoord op van de heren. Uitstekende seks en geen gezeik over gezinnetjes stichten, kinderen krijgen en carrière. De poema's lijken hun zaken over het algemeen goed op orde te hebben en krijgen als seniore dame een smakelijk hapje voorgeschoteld. Het mes snijdt dus aan twee kanten en voor beiden is het een win-win-situatie, om er nog maar eens een vreselijk foute term in te gooien.

Als ik op kantoor een blik naast me werp op mijn veel jongere mannelijke collega, vraag ik me toch af hoe het dan zit met de goede seks richting de ervaren vrouwen. Hij kan vooral erg lekker koken. Maar wie weet, als er ooit door wetenschappers een verband tussen die twee wordt aangetoond, ga ik misschien ook mijn snorharen oppoetsen en mijn klauwen in puppievlees zetten.