Alice

Als vijftien jaar geleden iemand tegen mij had gezegd dat ik vrijwillig naar Alice in Wonderland zou gaan in de bioscoop, had ik hem of haar voor gek verklaard. De tekenfilmversie van Disney is namelijk uiterst irritant. Alice praat aan een stuk door met een veel te hoog stemmetje, de bloemen zingen te braaf en het geen-tijd-konijn heb ik lang geleden in gedachten al op alle mogelijke manier geslacht.

Maar de combinatie Burton/Depp blijft onweerstaanbaar. En de regen van de afgelopen roosterloze dagen gaf ons eindelijk de gelegenheid op ons gemak naar de bioscoop te kunnen.

Deze verfilming van het boek van Lewis Carroll is een waar kunstwerk geworden. Je waant je werkelijk in de sprookjeswereld die door het 3D-effect net iets echter wordt. De vondst van Burton om zijn eigen vrouw in te zetten als hartendame was een verrassing. Ze ziet er volkomen belachelijk uit met een veel te groot hoofd op een te klein lijf, maar is daardoor briljant. Zelf had ik geen Anne Hathaway gekozen als witte koningin, maar ach, heel storend was het ook weer niet.

Gewoon lekker gaan kijken en genieten van het decor, spanning, fantastisch spel en natuurlijk alle personages.

Onze favoriet? De Maartse Haas!